32 ल्हडेंर नेबर ह्याबै म्हि भन्दा युनन् ह्रिस आखबै म्हि थेब ग, ह्रिस थाम्दिल् खाँबै म्हि सहरलाइ ट्होबै म्हि भन्दा थेब् ग।
याहवेह ल्हयो खब नेरो दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वर ग, युनन् ह्रिस आखब, ताँनए फिर खोंयोंइ आनुबै म्हाँया लब नेरो भर लल् खाँब मुँ।
युनन् ह्रिस आखबै म्हि बुद्धि मुँबै म्हि ग, दिलेया युनन् ह्रिस खबै म्हि आमादु ग।
युनन् ह्रिस खबै म्हिइ प्होंगि तल् लम्, दिलेया युनन् ह्रिस आखबै म्हिइ प्होंरिबै म्हिमैं क्ह्रिल् लम्।
थेब् प्हैंब्मैंने क्ह्रिसि लुडिबै सैमैं चुब् भन्दा बरु च्योंने तसि ङ्हाँदुमैंने टिब छ्याँब् ग।
सारबै क्र ङ्हेबै क्रेगि ग; ठिक के लब्मैंइ ह्रिंबै छ्ह योंम्।
म्हिइ चिट्टाम् झोंमुँ, दिलेया तोन्दोंरि ताँए जवाफ याहवेहउँइँलेन् खम्।
च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै म्हिइ ह्रिस थाम्दिल् खाँम्, आगुइ सैं नल् ललेया तोइ आङ्हाँब चए ल्हागिर छ्याँब ग।
ह्रिस आखल्ले पोंबै म्हिइ शासन लब्मैंलाइ वाँल् खाँम्; धै छ्याँबै ताँ पोंमा ह्रिब्मैं या गाल्दिवाल् खाँम्।
ह्रोंसए सैंलाइ अधीनर थेंल् आखाँबै म्हि गारा आझोंबै सहर धों तब् ग।
छतसि अरूमैंए आछ्याँबै केइ ह्रोंसलाइ ट्होल् आपिंन्, बरु क्हेमैंइ छ्याँबै के लसिन् आछ्याँबै के ट्होवाद्।
क्हेमैं परमेश्वरजी खोबै प्हसेमैं ग, छतसि क्हेमैं खी धोंन् तबै भों लद्।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं ताँनइ चु ताँ सेल् त्हुम्, ताँन् म्हिमैं छिट्ले ङेंब, क्हैल्ले पोंल् त्हुम्, धै युनन् ह्रिस खल् आत।
“शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ ङइ ङए राजगद्दिर ङने बालुन् क्हुँल् पिंब्मुँ। ङज्यै या ट्होसि ङए आबाने खीए राजगद्दिर क्हुँल् योंब् धोंलेन् ट्होबै म्हि या ङने बालुन् क्हुँल् योंब्मुँ।