19 थेब् प्हैंब्मैंने क्ह्रिसि लुडिबै सैमैं चुब् भन्दा बरु च्योंने तसि ङ्हाँदुमैंने टिब छ्याँब् ग।
याहवेह बेल्ले थेब मुँलेन थेब् आप्हैंब्मैंलाइ खीजी ङ्ह्योम्, दिलेया थेब् प्हैंब्मैं बिस्याँ खीजी ह्रेंगोउँइँलेन् ङो सेम्।
सैं चोयाब्मैंने बालु याहवेह तमुँ; धै सैं सियाब्मैंलाइ खीजी सैं क्होल् लमिंमुँ।
शत्तुरइ बिइ, ‘ङइ चमैं ल्हासि स्याब्मुँ, लुडिबै सैमैं ङ चुब्मुँ, च लुडिबै सैमैंउँइँले तो लदा ङ्हाँमुँ च ङ किंब्मुँ। ङइ ङए सेलाँ (तरवार) ट्हुइसि चमैं सैवाब्मुँ।’
सै ल्हें फेबै ताँन् सैमैं ङ्योइ प्हेंवाले, धै लुडिबै सैमैंइ ङ्योए धिंमैं प्लिंले;
ङिने बालु क्ह्रिदु, धै लुडिबै सैमैं ङ्यो चुस्यो,” बिलैया चमैंए ताँ आङिंन्।
तलेबिस्याँ थेबै म्हिमैंए ओंसों क्हि टिबै क्ल्ह्योउँइँले क्हि क्युरु खारवाब् भन्दा “क्हि चु क्होइ खसि टिद्,” बिब क्हिए ल्हागिर इजेत तम्। क्हिए मिइ म्रोंबै ताँमैं बिबर
तोन् तोर्न थेब् प्हैंबै म्हि कुरल् त्हुम्; दिलेया कुरबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
आगुलाइ प्ह्रब्मैंलाइ खीजी प्ह्रम्, दिलेया कुरब्मैंलाइ खीजी ल्हयो खम्।
“परमेश्वरजी शक्ति आपिंइ बिस्याँ ङइ तोइ लल् आखाँ बिबै म्हिमैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ स्वर्गर्बै ग्याल्स चमैंल् ग।