17 सोजो म्हिइ आछ्याँबै केमैं आल; आछ्याँबै के आलब्मैंइ छेनाले छ्ह थोल् खाँम्।
भर लल् खाँबै म्हि खनिर ह्यालै ढुक्कले प्रम्, दिलेया छलु म्हिलु लबै म्हिलाइ बिस्याँ म्हिमैंइ स्याब्मुँ।
परमेश्वरजी बिबै ताँमैं ङिंबै म्हिइ ह्रोंसए छ्ह जोगेम्; दिलेया खीजी प्रद् बिबै घ्याँलाइ तो धों आङ्हाँबै म्हि सिब्मुँ।
सुँइ खैच्हिजिले आपोंइ बिस्याँ ह्रोंसए फिर दुःख तबइले जोगेम्।
दुष्ट म्हिमैंए घ्याँमैंर पुजु नेरो ङोमैं तम्; ह्रोंसलाइ जोगेबै म्हि च सैमैंउँइँले ह्रेंगो टिम्।
ह्रोंसए सैंर आछ्याँबै ताँमैं आमैंन्, तलेबिस्याँ क्हिए सैंइ मैंबै ताँमैंन् क्हिए छ्हर तम्।
दिलेया लिउँइँ समा खीए फिर बिश्वास लसि टिब्मैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंब्मुँ।
ताँन् म्हिमैं खाब ह्रेंर्बै मुँलेया परमेश्वरने ङ्हिंसि छ्याँबै के लमुँ च म्हिमैंलाइ खीजी खोमुँ।
छतसि परमेश्वर नेरो म्हिमैंए उँइँर खोंयोंन् बिले ङए सैंइ लद् बिब् धोंले ठिक के मत्त्रे ङइ लबै भों लरिमुँ।
दिलेया ङ्यो लिउँइँ स्योसि नास तब्मैं न्होंर्बै आङिं, ङ्योम् बिश्वास लसिन् सोरिब्मैं न्होंर्बै ग।
धै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिर ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी लबै ल्हयो ह्रेरिमा क्हेमैं परमेश्वरए म्हाँयार टिरिद्।
क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै सैउँइँले परमेश्वरजी जोगेल् खाँम्, धै तोइ छ्याब् आरेब् लमिंसि परमेश्वरए उँइँर सैं तोंन्ले टिल् योंब लमिंल् खाँम्।
पृथ्बीर्बै ताँन् म्हिलाइ जाँच लबर दुःख तबै त्हे खब्मुँ। दिलेया ङइ ‘ढुक्कले सैदिद्’ बिमा क्हेमैंइ ङिंइ, छतसि च जाँच लबै त्हेर खबै दु:खउँइँले ङइ क्हेमैंलाइ जोगेमिंस्यो।