32 लोदा सैंदाए ताँ आथेबै म्हिइ ह्रोंसल्न न्होह्रों लम्, दिलेया लोदा सैंदाए ताँ ङिंबै म्हि ह्रब्-सेब् तम्।
ङइ लोमिंबै ताँमैं क्हिइ आखो, धै ङइ ल्हैदिबै केमैं क्हिइ आल।
बुद्धि योंबै ल्हागिर म्हिमैंइ याहवेहलाइ म्हाँदिल् त्हुम्; दिलेया आमादुइ छ्ह खैलेन् थोलेन् तम् बिमुँ, धै ज्ञान बुद्धिए ताँमैं थेल् आङिं।
लोद-सैंदाए ताँमैं ङिंबै म्हिमैं छ्याँबै छ्ह योंबै घ्याँर प्रमुँ, दिलेया लोदा सैंदा लमा थेबै न्ह आलबै म्हि आछ्याँबै घ्याँर फेम्।
लोदा-सैंदाए ताँ आङिंबै म्हि फापिल् त्हुब्मुँ धै दुःख खब्मुँ, दिलेया लोदा सैंदाए ताँ थेबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
ताँ क्होबै म्हिइ ज्ञानए ताँ म्हैम्, दिलेया आमादुमैंए सुँइ आछ्याँबै ताँमैं पोंम्।
ताँ आक्होबै म्हि आछ्याँबै के लल् योंमा सैं तोंम्, दिलेया ताँ क्होबै म्हिइ छ्याँबै केमैं लम्।
लोदा सैंदाए ताँ थेबै म्हि बुद्धि मुँब्मैंए थु ग।
याहवेहए मान लबै म्हिइ बुद्धि योंम्, ह्रोंस च्योंने तस्याँ मान योंब्मुँ।
आबाइ लोमिंबै ताँमैं आमादुइ आङिं, दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँमैं ङिंम्।
बुद्धि आम्हैबै आमादुए योर मुँबै मुइ तो केर फेमुँ?
ह्रब् सेब् तदा ङ्हाँबै म्हिइ ज्ञान बुद्धिए ताँमैं क्होल् म्हैम्; धै बुद्धि मुँबै म्हिइ छाबै ताँमैं थेबै सैं लम्।
सल्ला पिंबै ताँमैं थेदु धै अर्थिमैं सैंर थेंन्, छलस्याँ क्हि ह्रब्-सेब् तब्मुँ।
कतिन् हौदिसेया पोथाँइ आनबै म्हि थाइ आसेल्ले नास तयाम्।
परमेश्वरए दयाम्हाँया आयोंब खाबै आतरिगे बिसि न्ह क्रों मि क्रों तद्। आक्ह्रिबै लमा क्हेमैंए न्होंरि फ्रेब् प्ह्राब् आतरिगे। आस्याँ ल्हें म्हिमैं पापर च्होयाब्मुँ।
दिलेया परमेश्वरए छ्वेर बिबै ताँ थेइरि मत्त्रे ह्रोंसलाइ आलुद्, चइ बिब् धोंले प्रद्।
म्हाँया लब्मैंलाइ ङइ हौदिमुँ, धै तार झोंम्। छतसि भों लसि क्हिइ लबै पापउँइँले सैं एद्।