20 बुद्धि मुँबै च्हइ आबालाइ सैं तोंन् लम्, दिलेया आमादुमैंइ ह्रोंसए आमालाइ तो धोंइ आङ्हाँ।
“ह्रोंसए आबा-आमाए मान लद्, छलस्याँ ङइ पिंबै ह्युलर क्हेमैं ह्रिंग्यो छ्ह योंब्मुँ।
बुद्धि मुँबै च्हइ ह्रोंसए आबा सैं तोंन् लम्, दिलेया आमाबै च्हइ आमालाइ न्हुँ खल् लम्।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबाइ लोदा सैदा लमा छेनाले थेम्, दिलेया सुँ सुँर्न छैबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँ आथे
प्ल्हेगुए घ्याँ पुजुए बार मुँब् धों तम्, दिलेया सोजो म्हि प्रबै घ्याँ छ्याँबै मुल घ्याँ तम्।
क्हिलाइ छ्ह पिंबै आबाइ बिबै ताँ थेद्, धै ह्रोंसए आमा माँब तमा हेल आलद्।
ठिक के लबै म्हिए आबा बेल्ले तोंब्मुँ; ह्रोंसए च्ह बुद्धि मुँब् तमा आबा ङ्हो लोंब्मुँ।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबालाइ सैं तोंन् लम्, दिलेया रण्डिबाजी लप्रबै च्हइ ह्रोंसए सै न्होर ताँन् नुवाम्।
ह्रोंसए आबालाइ प्ह्रब नेरो आमालाइ म्हि आच्हिबै म्हिए मि ब्याँसिर्बै कगामैंइ चोब्मुँ, धै क्व्रेमैंइ चवाब्मुँ।
तिमोथी खैबै म्हि जा बिसि क्हेमैंज्यै सेइमुँ। खैले च्हइ ह्रोंसए आबाइ बिब् धोंले के लमुँ, छलेन तिमोथीइ येशूए सैं तोंबै ताँ बिप्रबै केर ङलाइ ल्होमिंइ।