19 प्ल्हेगुए घ्याँ पुजुए बार मुँब् धों तम्, दिलेया सोजो म्हि प्रबै घ्याँ छ्याँबै मुल घ्याँ तम्।
याहवेहलाइ मान लब्मैंइ खेंमैं खैले प्रल् त्हुम् बिबै ताँ खीउँइँलेन् लोल् योंब्मुँ।
ओ याहवेह, क्हिए छ्याँबै घ्याँर प्रबर ङलाइ लोमिंन्। ङए शत्तुरमैं ल्हें मुँ, छतसि क्हिए छ्याँबै घ्याँर डोरेमिंन्।
ओ याहवेह, ङए शत्तुरमैं ल्हें मुँ छतसि क्हिए ठिक घ्याँर ङ डोरेमिंन्; क्हिए घ्याँ ङए ओंसों सोजो लमिंन्।
भर लल् खाँबै म्हिइ लबै ठिक केइन च प्रबै घ्याँ छ्याँब लब्मुँ, दिलेया दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन क्युरु खारयाम्।
युनन् ह्रिस खबै म्हिइ प्होंगि तल् लम्, दिलेया युनन् ह्रिस आखबै म्हिइ प्होंरिबै म्हिमैं क्ह्रिल् लम्।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबालाइ सैं तोंन् लम्, दिलेया आमादुमैंइ ह्रोंसए आमालाइ तो धोंइ आङ्हाँ।
“बैरु सिंह मुँ! छतसि घ्याँर ह्यास्याँ ङलाइ सैवाम्!” बिसि प्ल्हेगु म्हिइ बिम्।
दुष्ट म्हिमैंए घ्याँमैंर पुजु नेरो ङोमैं तम्; ह्रोंसलाइ जोगेबै म्हि च सैमैंउँइँले ह्रेंगो टिम्।
“घ्याँर सिंह मुँ! ङ्हिंन् तबै सिंहमैं घ्याँजरे मुँ!” बिसि प्ल्हेगु म्हिइ बिम्।
ह्रोंसइ लल् म्हैबै केर खीलाइ मैंन्, धै खीजी क्हिलाइ छ्याँबै घ्याँर डोरेब्मुँ।
ओ प्ल्हेगु, नौरो ङाँर ह्यासि चइ लबै के ङ्ह्योद्, धै बुद्धि मुँब् तद्।
च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै म्हिए ल्हागिर च छ्याँब मुँ, ज्ञान मुँबै म्हिए ल्हागिर च ठिक मुँ।