14 ताँ क्होबै म्हिइ ज्ञानए ताँ म्हैम्, दिलेया आमादुमैंए सुँइ आछ्याँबै ताँमैं पोंम्।
चिब्मैंइ भन्दा ङइ ल्हें च्हैंब् मैंब् लल् खाँम्; तलेबिस्याँ क्हिजी ल्हैदिबै केमैं ङइ लम्।
क्हिए ठिम ङइ बेल्ले खोम्! त्हिंतिमिन् ङ चन् मैंरिम्।
ह्रब्-सेबै म्हिइ थेरिगे धै ल्हें ह्रब-सेब तरिगे, धै क्होबै म्हि ल्हें क्होल् खाँब् तरिगे।
ताँ क्होबै म्हिइ ह्रोंसइ ह्रब् सेबै ताँ आगुने बिप्रदै आपों, दिलेया आमादुमैंइ बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै ताँ बिप्रम्।
आगुइ ह्रुगुदिब्मैं खोंयोंन् बिलै दुःखन् योंरिल् त्हुम्, दिलेया सैं तोंरिल् योंब्मैं खोंयोंन् बिलै छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।
ह्रब् सेब् तदा ङ्हाँबै म्हिइ ज्ञान बुद्धिए ताँमैं क्होल् म्हैम्; धै बुद्धि मुँबै म्हिइ छाबै ताँमैं थेबै सैं लम्।
बुद्धि मुँबै म्हिलाइ अर्थि पिंमा च झन ह्रब्-सेब् तब्मुँ; ठिक के लबै म्हिलाइ लोमिंमा चइ झन् च्हैंब् मैंब् लल् खाँब्मुँ।
चर्बै यहूदीमैं थेसलोनिकाथेंमैं भन्दा स्वाब मुँल: चमैंइ परमेश्वरए ताँ बेल्ले छ्याँब ङ्हाँसि सैंर किंइ, धै चु ताँमैं पावलइ बिबै ताँने क्ह्रिम् उ आक्ह्रि बिसि त्हिंइ ह्रोंसे परमेश्वरए छ्वेर्बै ताँमैं खेसि क्होल् म्हैमल।
बरु ङ्योलाइ जोगेमिंबै प्रभु येशू ख्रीष्टए थेबै दयाम्हाँया नेरो बुद्धिर बडिदै ह्याद्। खीलाइ तोगो नेरो खोंयोंइ या थेबै मान तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।