10 आछ्याँबै के लब्मैंइ थेबै दण्ड योंब्मुँ; धै लोदा सैंदाए ताँ आङिंबै म्हि सियाब्मुँ।
ङइ लोमिंबै ताँमैं क्हिइ आखो, धै ङइ ल्हैदिबै केमैं क्हिइ आल।
ङइ हौदिब क्हेमैंए ल्हागिर्न ग बिब क्हेंमैइ आक्हो; ङइ लबै लोदा सैंदाए ताँमैं क्हेमैंइ तो धोंइ आङ्हाँ।
ङइ लोदा सैंदा लमा चमैंइ थेल् आङिं, धै चमैं छ्याँब् तरिगे बिसि ङइ हौदिमा चमैं आच्यो,
लोद-सैंदाए ताँमैं ङिंबै म्हिमैं छ्याँबै छ्ह योंबै घ्याँर प्रमुँ, दिलेया लोदा सैंदा लमा थेबै न्ह आलबै म्हि आछ्याँबै घ्याँर फेम्।
लोदा सैंदाए ताँमैं ङिंबै म्हिइ ज्ञान बुद्धिए घ्याँर प्रम्, दिलेया लोदा सैंदा लमा थेल् आङिंबै म्हि आमादु ग।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबाइ लोदा सैदा लमा छेनाले थेम्, दिलेया सुँ सुँर्न छैबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँ आथे
क्रों नेरो नर्ग खैतब मुँ बिसि याहवेहजी सेइमुँ बिस्याँ झन् म्हिमैंए खोंर्बै तोन्दोंरि ताँ खीजी था सेम्!
दुष्ट म्हिमैंइ लबै के याहवेहजी आखो, दिलेया छ्याँबै के लब्मैंलाइ खीजी म्हाँया लम्।
“चमैंइ ङलाइ धोंइ दिलेया ङलाइ आन; चमैंइ ङलाइ प्रिंइ दिलेया ङइ थाइ आयों; ङ खोंयों छोरसि धबै प्हा थुँब् ङ्हे,” बिसि क्हिइ बिब्मुँ।
झाइले क्हिइ बिब्मुँ, “ओहो, ङ खै तदा ङ्हाँमुँ छान् तप्रइ, लोदा सैंदा लमा ङइ आङिं!
तलेबिस्याँ दुष्ट के लब्मैंइ चारबै ह्वेलाइ आखो, तलेबिस्याँ खेंमैंइ लबै के म्हिमैंइ म्रोंवाब्मुँ बिसि चमैं चारबै ह्वेर आखा।
चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ हेल् आल, दिलेया ङलाइमि हेल् लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ लबै केमैं आछ्याँब मुँ बिसि ङइ बिमिंम्।