32 दुष्ट म्हिमैंए लबै केइ ह्रोंसन् नास तयाम्, दिलेया ठिक के लब्मैं सिमै या आशा योंम्।
“ओ याहवेह, क्हिजी जोगेमिंम् बिसि ङ पैंरिइमुँ।
क्हिजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै घ्याँ ङलाइ उइमिंइमुँ; क्हिने त्होमा ङए सैं बेल्ले तोंन् लमिंब्मुँ; क्हिए क्योलो योर खोंयोंन् बिलै सैं तोंल् योंम्।
ङ ठिक के लसि क्हिए लि ङ्ह्योब्मुँ, धै छोरमा ङ क्हिलाइ म्रोंसि सैं तोंब्मुँ।
मिछु खैबै खोल्सर प्रल् त्हुलेया ङ तो सैने या ङ्हिंरिब् आरे, तलेबिस्याँ क्हि ङने बालु मुँ; क्हिए तुँबै प्हरे नेरो ह्वाबै प्हरेइ ङए रक्षा लम्।
छ्याब् आरेबै म्हिमैंलाइ मैंन्, सोजो म्हिमैंलाइ ङ्ह्योद्; तलेबिस्याँ छाबै म्हिमैंल सन्तानमैं तब्मुँ।
पिंग्या मुँले कारयाब मुँलेया पुजु युनन् लुँसि क्हेमैंए भाँडोमैं लाब् भन्दा ओंसोंन् परमेश्वरजी दुष्ट म्हिमैं नास लवाब्मुँ।
क्हिजी सल्ला पिंसि ङलाइ डोरेमिंम्, धै लिउँइँ ङ क्हि ङाँर मान योंबै क्ल्ह्योर बोब्मुँ।
भर लल् खाँबै म्हिइ लबै ठिक केइन च प्रबै घ्याँ छ्याँब लब्मुँ, दिलेया दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन क्युरु खारयाम्।
ताँ क्होबै म्हिए सैंर बुद्धि तम्, दिलेया आमादुमैंने बुद्धि मुँबै ताँमैं कति आरे।
तलेबिस्याँ ठिक के लबै म्हि ङिखे समा क्हुरियालेया धबै रेम्, दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ थेबै दु:ख तसि नास तब्मुँ।
ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन दुष्ट म्हि ङोर फेम्, धै ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैंन च पापर च्होवाम्।
छतसि चए फिर थाइ आसेल्ले दुःख खब्मुँ; धै मैं-ङों लल् आयोंल्लेन् च सियाब्मुँ।
“ओ प्रभु, तोगो क्हिजी ङने बिबै ताँ पूरा लमिंइमुँ, तारे ङ छेनाले सियाल् खाँम्।
येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ङ छुइले ह्याब्मुँ, झाइले क्हेमैंइ ङ म्हैब्मुँ, दिलेया क्हेमैं ह्रोंसए पापर्न सियाब्मुँ। तलेबिस्याँ ङ ह्याबै क्ल्ह्योर क्हेमैं खल् आखाँ।”
ङइ क्हेमैंने बिइ, क्हेमैं ह्रोंसए पापर्न सिब्मुँ, तलेबिस्याँ ‘ङ जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग’ बिसि क्हेमैंइ आक्वेंस्याँ क्हेमैं ह्रोंसए पापर्न सिब्मुँ।”
छलेन परमेश्वरलै या ह्रोंसए ह्रिस नेरो शक्ति उँइँबै सैं मुँ। दिलेया ह्रिसर कुमालेइ भाँड कोचेब् धोंले कोचेल् त्हुबै म्हिमैं मुँलेया खीजी चमैंए आछ्याँबै केमैं सैदिसि टिइमुँ।
तारेम् च्हगन् तइ ङिम् सिबन् मुँन बिब् समन् ङिइ मैंयाल। दिलेया ङिइ ह्रोंसए फिर भर आलरिगे बरु सिब्मैंलाइ सोगों लमिंबै परमेश्वरए फिर भर लरिगे बिसि छ तब् मुँन।
ङ्योए सैंर बेल्ले भों खम्, धै ङ्यो चु ज्युउँइँले फ्रेसि ङ्यो प्रभुने बालुन् टिबै सैं खम्।
तलेबिस्याँ ङए ल्हागिर सोब बिब येशू ख्रीष्टने प्रब् ग। धै सिस्याँ ख्रीष्टने टिसि झन् बेल्ले छ्याँब तम्।
ङए सैं ङ्हिरि तइमुँ। चु ङ्हिरोबै छ्ह पिसि ख्रीष्टने बालु टिब ङए थेबै सैं मुँ, ङए ल्हागिरि च ताँ बेल्ले छ्याँब तमल।
च त्हेर म्हिमैंइ “शान्ति ने सुरक्षा तइमुँ, ङ्योए फिर आछ्याँबै ताँ तोइ तल् आखाँ,” बिरिमा सुत्केरि बेथा ल्हैदिब् धोंले तिखेर्न चमैंए फिर दुःख तब्मुँ। च दुःखउँइँले खाबै या स्योरल् आखाँ।
प्रभुजी ङलाइ ताँन् आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेमिंब्मुँ। झाइले खीए स्वर्गर मुँबै ग्याल्सर बोब्मुँ। खीलाइ म्हिमैंइ खोंयोंइन् बिलै या थेबै मान लरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
च लिउँइँ “चु ताँ प्ह्रिद्: प्रभुए फिर बिश्वास लबइले तारे पिरु दु:ख योंसि सिब्मैंइ आशिक योंब्मुँ,” बिसि स्वर्गउँइँले युबै कै ङइ थेइ। झाइले पबित्र प्ल्हजी बिइ, “चु ताँ क्ह्रोंसेंन् ग। चमैंइ दु:खले लबै केमैंए नों योंसि छिं ङ्हाँल् योंब्मुँ।”