27 याहवेहने ङ्हिंबै म्हिइ छ्ह खैले थोल् त्हुम् बिब था सेम्, छतसि कालए ङोउँइँले च फ्रेल् खाँम्।
क्रोंर्बै छोमैंइ ङ फैवाइ, कालए ङोइ ङए घ्याँ थोइ।
याहवेहजी बिबै ताँ ङिंमा ह्रिंबै छ्ह योंम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैंए छ्ह बिस्याँ घटिदिवाब्मुँ।
बुद्धि मुँबै म्हिइ लोमिंबै ताँ छ्ह योंब मुल् ग, चइ लमा च कालाए ङोउँइँले स्योरखम्।
याहवेहने ङ्हिंबै म्हिइ रक्षा योंम्, धै चए प्हसेमैंए ल्हागिर खी लोबै क्ल्ह्यो तब्मुँ।
जनता ल्हें तस्याँ म्रुँइ मान इजेत योंम्, दिलेया जनता आरेस्याँ म्रुँए शासन नास तयाम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिमा छ्ह योंबै घ्याँर फेम्, छले च म्हि ढुका तसि टिल् खाँम्; धै चलाइ दुःखइ छुइल् आखाँ।
दुष्ट म्हिमैंए घ्याँमैंर पुजु नेरो ङोमैं तम्; ह्रोंसलाइ जोगेबै म्हि च सैमैंउँइँले ह्रेंगो टिम्।
खीजी धबै बिइ, “लल् त्हुबै ताँन् केमैं लल् खाँइ! ताँन् भन्दा ओंसोंबै नेरो ताँन् भन्दा लिउँइँबै ङन् ग, तों लबै ङन् ग, तों नुबै या ङन् ग। क्यु पिब्मैंलाइ ङइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै क्यु मूलउँइँले छलेन् थुँल् पिंब्मुँ।