21 ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंलाइ हेल लबै म्हिइ पाप लम्, दिलेया आयोंब्-आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ आशिक योंम्।
सैं प्ल्हसि छे पिंब नेरो भर म्हाँदिल् खाँबै के लरिबै म्हिल बिब् धों मैंब् धों तम्।
आयोंब्-आख्युब्मैंलाइ चइ सैं प्ल्हसि पिंइमुँ; चइ लबै ठिक केमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्; चलाइ ताँनइ मान लब्मुँ, धै चए क्र कैंडो तब्मुँ।
तलेबिस्याँ आगुइ ह्रुगुदिसि दुःख योंबै म्हिलाइ खीजी ल्होमिंम्, हेलै या आल, खीजी ह्रोंसए मोंडा छाबै म्हिमैंउँइँले आलो, चइ ल्होमिन् बिसि ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्।
ताँ आक्होल् आखाँबै म्हिइ ह्रोंसए ङ्हेब्मैंए बिल्लि लप्रम, दिलेया ताँ क्होबै म्हि ल्हें आपोंल्ले टिम्।
ङ्हाँदुमैंलाइ क्र ओल् आपिंब्मैंइ चमैंलाइ बनेबै परमेश्वरलाइ मान आल, दिलेया आयों-आख्युब्मैंए खाँचो टार्दिमिंबै म्हिइ परमेश्वरए मान लमुँ।
ङ्हाँदुमैंलाइ प्ह्रबै म्हिइ चलाइ बनेबै परमेश्वरए आब्रु वाब् ग; धै आगुए फिर दुःख तमा सैं तोंबै म्हिमैंइ दण्ड योंब्मुँ।
आछ्याँबै के लबै दुष्ट म्हि फापिल् तम्, धै छाबै म्हिलाइ खाबज्यै म्हि आल, चलाइ खाबज्यै आक्वें।
आयो-आख्युब्मैंलाइ पिंब याहवेहलाइ खि पिंब् ग, धै खाबइ तो लइमुँ चए इनाम खीजी पिंब्मुँ।
दुष्ट म्हिइ आछ्याँबै के मत्त्रे लल् म्हैम्; धै छाबै म्हिइ ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुम्मैंलाइ आल्हो।
आयों-आख्युब्मैंलाइ पिंबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चइ ह्रोंसए चबै सैमैं ङ्हाँदुमैंलाइ चुमिंम्।
ङ्हाँदुमैंलाइ पिंबै म्हिल तो सैरैया आयों-आख्युब तरिब् आरे, ङ्हाँदुमैंलाइ आपिंबै म्हिए फिर सराप खब्मुँ।
ब्याज ल्हें किंसि ह्रोंसए सै न्होर ल्हें लबै म्हिइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खबै म्हिए ल्हागिर सै न्होर खुम्!
ङ ठिक के लबै म्हि ग बिब् प्हैंसि अरूमैंलाइ तो धोंइ आङ्हाँबै को-कोइ म्हिमैंलाइ येशूजी चु अहान् बिइ,
प्रभु येशूजी बिबै चु ताँ मैंन्, ‘किंबै म्हि भन्दा पिंबै म्हिइ आशिक् योंम्।’ छतसि क्हेमैंज्यै या बेल्ले भोंले के लसि भों आरेब्मैं ल्होल् त्हुम् बिसि क्हेमैंए उँइँर्न ङइ के लसि नमुना उँइँमिंइँमुँ।”
क्हेमैं प्ल्हेउ आतद्, बरु बिश्वास लसि दुःखै या सैदिसि परमेश्वरजी पिंम् बिसि बाछा फैबै सैमैं योंबै म्हिमैं तद्।