19 आछ्याँबै के लबै म्हिमैं छ्याँबै के लबै म्हिए उँइँर कुरल् त्हुब्मुँ, छलेन दुष्ट म्हिमैं ठिक के लब्मैंए म्रार कुरल् त्हुब्मुँ।
च त्हेर योसेफ मिश्रर्बै क्रथे मुँल। ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंने म्ल्ह नारिमैं चुँब या चन् मुँल। छतसि योसेफए आघेंमैं खसि क्र कुरदै चलाइ फ्योइ।
चमैंइ बिइ, “क्हिए केब्छैं, ङिए आबा सबन् मुँ, तिंयाँ समा सोरिइमुँ,” बिदै कुरसि चलाइ फ्योइ।
क्युमैं धोंले चमैं क्रोंर ह्याल् त्हुम्, चमैंलाइ कालइ बोयाम्! ठिक के लब्मैंन् चमैंए फिर न्हाँगन् क्ल्हे तब्मुँ। चमैं टिबै क्ल्ह्योउँइँले ह्रेंगोर चमैंए ज्यु क्रोंर क्राँयाब्मुँ।
झाइले मोशाइ म्रुँने बिइ, “क्हिए के लब्मैं ङ ङाँर खसि फ्योसि ‘क्हि नेरो क्हिए लिलि ल्हैदिबै ताँन् म्हिमैं त्होंह्याद्!’ बिब्मुँ। च लिउँइँ ङ त्होंह्याब्मुँ।” च्हौ बिसि मोशा बेल्ले ह्रिस खसि फारोउँइँले त्होंह्याइ।
छतमा फारोइ मोशा नेरो हारूनलाइ हुइबर कुलसि बिइ, “याहवेहजी ङ नेरो ङए म्हिमैंउँइँले प्हद्गोमैं स्योमिंरिगे बिसि खीने बिन्ति लमिंन्। छलस्याँ खीए ल्हागिर ख्रो पिंबर क्हिए म्हिमैं ङइ ह्याल् पिंब्मुँ।”
ह्रोंसए परवाए फिर दुःख पिंबै म्हिइ तोइ योंरिब् आरे, धै आमादु म्हि बुद्धि मुँबै म्हिए केब्छैं तब्मुँ।
बुद्धि आरेबै म्हि न्होह्रों तबै के मत्त्रे लम्, दिलेया ताँ क्होबै म्हिइ च्हैंब्-मैंबै लल् खाँम्।
छतसि चमैं खसि पावल नेरो सिलासने क्षमा ह्रिइ, धै चमैं झेलउँइँले बैरु बोमा “गार आम्हाँदिल्ले सहर पिसि ह्यामिंन् ओ!” बिसि यो छ्युँ लइ।
थेद्, को-कोइ दुष्टए न्होंर टिब्मैंइ ‘ङ यहूदी ग’ बिम् दिलेया चमैं क्ह्रोंसेंन्बै यहूदी आङिं। च स्योर्गुमैंलाइ ङइ क्हेमैंए प्हले फ्योबर ल्हैदिब्मुँ। झाइले ङइ क्हेमैंलाइ म्हाँया लरिमना बिब चमैं ताँनइ था सेब्मुँ।