10 सैं नरिलैया तोंरिलैया ह्रोंसइन सेम्। छतसि म्हिए सैंर मुँबै ताँमैं खाबज्यै क्होल् आखाँ।
चमैंइ खें-खेंमैंए न्होंर बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ्योइ ह्रोंसए अलिलाइ दुःख पिंबइले तोगो ङ्योइ चु नों योंइमुँ। तलेबिस्याँ चइ ङ्योने यो छ्युँ लसि क्रोसेया ङ्योइ चए ताँ आथे। छतसि चु छाबै दुःख ङ्योए फिर खब् ग।”
याहवेहलाइ मान लब्मैंने बालु खी बेल्ले क्ह्रिबै थु तम्, धै खीजी फैबै बाछाए ताँमैं चमैंलाइ सेल् पिंम्।
सैं तोंस्याँ म्हिए लि वाँ-वाँ ब्योंम्, दिलेया न्हुँ तमा सैं आतों।
म्हि सोदा ङ्हाँबै सैंइ च नरिबै त्हेर आश् पिंम्, दिलेया च सैं आरेस्याँ सोबै आशा म्हयाम्।
“तोगो ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँइमुँ। छतसि ङइ तो बिले? ‘ओ आबा, चु खबि छेबै दुःखउँइँले ङ जोगेमिंन्,’ बिब् उ? आङिं, तलेबिस्याँ चु दुःख नोबै ल्हागिर्न ङ चु ह्युलर युब् ग।
“ङइ क्हेमैं आबा आरेब्मैं धोंले पिथेंरिब् आरे। ङ धबै क्हेमैं ङाँर युब्मुँ।
येशूजी चने बिइ, “खाबइ ङलाइ म्हाँया लमुँ, चइ ङए ताँ ङिंमुँ, धै ङए आबाजी चलाइ म्हाँया लब्मुँ, झाइले आबा नेरो ङ च ङाँर युसि चने बालु टिब्मुँ।
झाइले सैंज्यै आमैंबै परमेश्वरए शान्तिजी क्हेमैंए नरिबै सैं नेरो प्ल्होंरिबै खोंलाइ येशूउँइँले छिं ङ्हाँन् लमिंब्मुँ।
क्हेमैंइ येशू ख्रीष्टलाइ खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, दिलेया खीलाइ म्हाँया लरिइमुँ। खीलाइ तोगो आम्रोंलेया खीए फिर बिश्वास लइमुँ। धै बेल्ले सैं तोंरिइमुँ,
“पबित्र प्ल्हजी बिश्वासीमैंने बिबै ताँ न्ह मुँब्मैंइ छेनाले थेरिगे। “शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ लोथेंबै मन्न ङइ चल् पिंब्मुँ। चलाइ ङइ तार्ग्या युँमा पिंब्मुँ। च युँमार चए छारा मिं प्ह्रिइमुँ। च मिं योंबै म्हिइ मत्त्रे च छारा मिं था सेम्।”