9 ठिक के लबै म्हि चारबै बत्ति धों तब् ग, दिलेया दुष्ट म्हिमैंए बत्ति बिस्याँ सैवाब्मुँ।
सोजो म्हिमैंए ल्हागिर म्हुँइँसरै या ह्वे चारम्, चमैंइ दयाम्हाँया लम्, ल्हयो खम्, ठिक के लम्।
ठिक के लब्मैंए फिर परमेश्वरए ह्वे चारम्, धै छ्याँबै खों प्ह्याब्मैं सैं तोंल् योंब्मुँ।
थेब् प्हैंस्याँ प्होंगि मत्त्रे तम्, दिलेया सल्ला किंस्याँ ह्रब्-सेब् तम्।
सै न्होरइ म्हिलाइ शत्तुरमैंए योउँइँले जोगेल् खाँम्, दिलेया ङ्हाँदुमैंलाइ बिस्याँ खाबज्यै आहौदि।
ह्रोंसए आबा आमाए फिर सराप झोंस्याँ क्हिए बत्ति मिछु खैबै त्हेर सैवाब्मुँ।
तलेबिस्याँ दुष्ट म्हिमैंए छ्हर आशिक आख; दुष्ट म्हिमैंए बत्ति सैवाब्मुँ।
दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि प्रबै घ्याँ चारबै ह्वे धोंन् तम्, च ह्वे त्हिंयाँ आधा समा बेल्ले चारदै ह्याम्।
झाइले म्रुँइ ह्रोंसए के लबै म्हिमैंने बिइ, ‘चए यो प्हले फैसि बैरु मिछु खैबै क्ल्ह्योर भ्योंवाँन्, चर म्हिमैं क्रोसि स ह्राब्मुँ।’
च बुद्धि आरेब्मैंइ बिस्याँ बुद्धि मुँब्मैंने ‘ङिए बत्ति सिबर होंइ! छतसि क्हेमैंने मुँबै च्हौदे छ्युगु ङिलाज्यै पिंन्,’ बिइ।