7 कोइ म्हि ह्रोंसने तोइ आरेलैया प्लब् प्हैंम्; कोइ म्हि प्लब् मुँलेया तोइ आरेब् धोंले प्रम्,
सैं प्ल्हसि पिंबै म्हिइ मुइ झन ल्हें योंब्मुँ; दिलेया ह्रोंसने मुँन-मुँन् पिंल् आखाँबै म्हि झन् ङ्हाँदु तदै ह्याम्।
धिंर चबै सै तोइ आरेलैया ङम् ङन् ग बिइ प्रबै म्हि भन्दा कालिदिबै म्हि आङिंलैया ह्रोंसने के लबै म्हि मुँब छ्याँब ग।
छलु म्हिलु लसि खुबै सै न्होर तिस्यार्न नुयाम्, च्युगु-च्युगु लसि खुबै सै न्होर ल्हें ततै ह्याम्।
सै न्होरइ म्हिलाइ शत्तुरमैंए योउँइँले जोगेल् खाँम्, दिलेया ङ्हाँदुमैंलाइ बिस्याँ खाबज्यै आहौदि।
दिलेया चइ छले मैंरिमा परमेश्वरजी चने बिइ, ‘ओ आमादु! तिंयाँ म्हुँइँसर्न क्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारे क्हिइ साँथेंबै सै न्होर खाबल् तब्मुँ?’”
येशूजी धबै बिइ, “ह्रोंसए ल्हागिर सै न्होर थुपर्दिसि प्लब तब दिलेया परमेश्वरए उँइँर आप्ल्होबै म्हिए गति छाबन् तम्।”
“छतसि क्हेमैंए सै न्होर चुँसि योंबै मुइ आयोंब्मैं पिंन्। झाइले ह्रोंसए ल्हागिर खोंयोंइ स्योब आतबै नेंदोमैं रोसि नाँस आतबै सै न्होर स्वर्गर साँन्। स्वर्गर थेंबै सै न्होर खोंयोंइ आम्ह, तलेबिस्याँ खाबज्यै ह्योल् आँखाँ, झाइले प्हुँलुँज्यै आच।
क्हेमैंइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योंल् खाँइमुँ वा? क्हेमैं प्ल्होल् खाँइमुँ वा? ङि आरेल्लै या क्हेमैं म्रुँ तइमुँ वा? ओं, ङि या क्हेमैंने बालुन् ग्याल्स लल् खाँरिगे बिसि क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन ग्याल्स लस्याँ तमल!
ताँन् भन्दा थेबै शक्ति ङिल आङिं, परमेश्वरलन् ग बिसि छेनाले उँइँमिंबै ल्हागिर चु सै न्होर ङि सए पुमैं धों तबै म्हिमैंने खीजी थेंमिंइमुँ।
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?
ङिइ क्हेमैं छ्याँबै घ्याँर डोरेस्यो बिसि चमैंइ म्हिमैंने बाछा फैमुँ, दिलेया खेंमैंन् आछ्याँबै घ्याँर प्रम्। तलेबिस्याँ म्हिइ तो सैलाइ सैं पिंमुँ, च सैए केब्छैं तसि चए न्होंर्न टिल् त्हुम्।
क्हिए दुःखमैं नेरो क्हि ङ्हाँदु मुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया क्हिम् क्ह्रोंसेंन प्लब मुँ। कोइ म्हिमैंइ ‘ङ यहूदी ग,’ बिमुँ, दिलेया चमैं यहूदीमैं आङिं, चमैं दुष्टए न्होंर टिब्मैं ग। चमैंइ क्हिए फिर पोंबै आछ्याँबै ताँमैं ङइ सेइमुँ।
क्हेमैंइ ‘ङ प्लब मुँ, ङलाइ तोए सैरै या खाँचो आरे,’ बिम्। दिलेया ह्रोंस् ङ्हो आसब, ङ्हाँदु, मि आम्रोंब, क्लुना मुँ बिब क्हेमैंइ था आसे।