25 ठिक के लबै म्हिइ म्रेंन्ले चल् योंम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ फोत्तेन् तम्।
क्व्रे धोंले क्हिए छ्ह धबै छारा तरिगे बिसि छ्याँ-छ्याँबै सैमैं पिंसि खीजी क्हिलाइ सैं तोंन् लमिंम्।
चु सहरलाइ चैदिबै तोन्दोंरि सैर ङइ आशिक पिंब्मुँ; चर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ ङइ क्हेंइ म्रेंल् पिंब्मुँ।
भर्खर्बै सिंहमैं चबै सै तोइ आयोंसि फोत्तेन् तब्मुँ, दिलेया याहवेहलाइ म्हैब्मैंने बिस्याँ छ्याँब सैमैंल खाँचो तरिब् आरे।
दुष्टमैंने मुँबै ल्हें सै न्होर भन्दा ठिक के लब्मैंने मुँबै च्युगुदे सै छ्याँब ग।
छतसि याहवेहए फिर भर थेंनु, धै छ्याँबै केमैं लद्; क्हेमैं ह्युलर टिमा योब ख्युब तब्मुँ।
याहवेहजी ठिक के लब्मैं फोतें तल् आपिं, दिलेया दुष्टमैंइ मैंब् धों तब खीजी लल् आपिं।
लोदा-सैंदाए ताँ आङिंबै म्हि फापिल् त्हुब्मुँ धै दुःख खब्मुँ, दिलेया लोदा सैंदाए ताँ थेबै म्हिइ मान योंब्मुँ।
क्हिए फिर ह्योमैं धोंले ङ्हाँदु, नेरो हतियार किंबै म्हि धोंले आयोंब्-आख्युब तिखेर्न कुखब्मुँ।
ह्यो खब् धोंले क्हिए फिर दु:ख खब्मुँ, धै थाइ आसेल्ले क्हि आयोंब आख्युब तयाब्मुँ।
मुइ ताँन् नुवाल् खाँबै लिउँइँ च ह्युलर थेबै अँङ्गल् तसि च फोत्तेन् तयाइ।
क्हेमैंने टिमा ङिइ “खाबइ के आल, चइ चबै या आचरिगे” बिल।
तलेबिस्याँ ज्युए ल्हागिर लबै के तिस्याँदे मत्त्रे फायदा तम्। दिलेया परमेश्वरए घ्याँर प्रबै ल्हागिर तालिम लस्याँ ल्हें सैर फायदा तम्, तलेबिस्याँ चए रो चु छ्हर मत्त्रे आङिं अर्को छ्हरै या योंम्।
क्हेमैंइ ल्हें मारा-मुइए लोब आलद्। क्हेमैंने मुँबै सैर्न सन्तोक तइ टिद्। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिइमुँ, “ङइ क्हेमैं खोंयोंइ वाथेंरिब् आरे, ङइ क्हेमैं पिरिब् आरे।”