20 बुद्धि मुँबै म्हिने प्रबै म्हि बुद्धि मुँबन् तम्, आमादुमैंने प्रस्याँ नास तम्।
चमैंइ सदोमर टिबै अब्रामए अलिए च्ह लोत नेरो चए तोन्दोंरि सैमैं या बोयाइ।
क्हिने ताँन् ङ्हिंब्मैंए थु ङ ग; ओं, क्हिजी ल्हैदिबै के ताँन् लब्मैंए थु ङ ग।
ह्रोंसल् बिब् धों तमा सैं तोंमुँ, दिलेया आछ्याँबै केमैं पिब आमादुमैंलाइ छ्याँब आङ्हाँ।
आमादु म्हि ङाँइले ह्रेंगो टिद्, तलेबिस्याँ चए सुँउँइँले ज्ञान बुद्धिए ताँमैं आत्हों।
लोदा सैंदाए ताँ थेबै म्हि बुद्धि मुँब्मैंए थु ग।
ह्रिस खबै म्हिने थु आतद्, युनन् ह्रिस खबै म्हिने प्रब् टिब् आलद्,
आस्याँ चए बानि ब्योर क्हिइ लोब्मुँ धै ह्रोंसन् ङोर फेब्मुँ।
धै चए धिंर ह्याब्मैं क्रोंर म्हैबर ह्याब्मैं ग, चर ह्याब्मैं कालए ङाँर फेनेम्।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
चमैं प्रभु येशूए फिर बिश्वास लसि कुल्मिंबै चेला चिब्मैंने लोदै, संगति लदै, बालुन् चब् चसि प्रभु भोज चदै, खोंयोंन् बिलै प्राथना लरिमल।
घ्रिइ घ्रिलाइ म्हाँया लदै छ्याँबै के लरिबै ल्हागिर ङ्योइ खैले चमैंए सैं भोंन् लमिंब च ताँ सैंर मैंले।
धबै स्वर्गउँइँले छ बिबै कै ङइ थेइ, “ओ ङए म्हिमैं, खो! च सहरउँइँले त्होंसि चुर खो। चए फिर तखबै थेबै दुःख क्हेमैंइ नोल् आत्हुरिगे चइ लबै पापर चने बालु आप्रद्।