2 छ्याँबै ताँ पोंबै म्हिइ छ्याँबै सैमैं योंम्, दिलेया छलु म्हिलु लब्मैंइ सैब् म्लुब् लदा ङ्हाँम्।
आगुलाइ स्यारब्मैं चु ह्युलर टिल् आयोंरिगे, म्हिसैमैं युनन् नास तबर फेरिगे!
याहवेहए योर प्हेल घ्रि मुँ, खीए ह्रिसइ च प्हेलर प्लिंइमुँ। पृथ्बीर्बै दुष्टमैं ताँनइ दण्ड योंम्, प्हेलर मुँबै सै तोइ आचैल्ले चमैं थुँल् खाँल् त्हुम्।
दिलेया चु म्हिमैं ह्रोंसए ज्यु ह्याबै घ्याँर्न प्र-प्रइमुँ; छतसि खेंमैंइ तिबै जालर्न चमैं च्होयाब्मुँ।
चमैंइ लबै केए नों चमैंइ योंब्मुँ, धै चमैंए आछ्याँबै केमैंइ लमा खेंमैंन् दुःख तब्मुँ।
ठिक के लबै म्हिइ पोंबै ताँमैंइ छ्याँबै घ्याँर डोरेम्, दिलेया दुष्ट म्हिइ पोंबै ताँइ आगुलाइ न्होह्रों लम्।
ठिक के लबै म्हिइ थेंबै आशा तो मुँलेया छ्याँब तम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैंइ आशा थेंबै सै आयोंमा ह्रिस खम्।
छ्याँबै ताँमैं पोंमा म्हिमैंइ छ्याँ-छ्याँब सैमैंन् योंब्मुँ, धै म्हिमैंइ खैबै के लइमुँ छाबन् इनाम योंब्मुँ।
म्हिए सुँइ पोंमा सैं म्रेंमुँ, छाबन ताँजगो चए छर खम्।
सैब नेरो सोल् लबै शक्ति लेर मुँ, खैलि पोंइमु, चमैंइ चए रो चब्मुँ।
दुष्ट के चमैंए चबै सै ग, धै आगुए न्होह्रों लब चमैंए थुँबै सै ग।
तलेबिस्याँ पृथ्बीर्बै म्हिमैंइ क्हिए पबित्र म्हिमैं नेरो क्हिए अगमबक्तामैं सैवासि को-कोन् लवाइ। छतसि चमैंए खि फोबर तोगो क्हिजी चमैंलाइ को थुँल् पिंइमुँ। चु चमैंइ योंल् त्हुबै सजैं ग।”