15 बुद्धि मुँबै म्हिलाइ ताँनइ म्हाँदिम्, दिलेया छलु म्हुलु लबै म्हिए फिर दु:ख खम्।
याहवेहलाइ मान लब बुद्धि योंबै घ्याँ ग; खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंइ छेनाले च्हैंब् मैंब् लल् खाँम्। खीए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिम्!
बुद्धि मुँबै केब्छैं म्रोंसि म्रुँ सैं तोंम्, फापिल् लबै केब्छैं म्रोंसि च बेल्ले ह्रिस खम्।
आछ्याँबै के लब्मैंइ थेबै दण्ड योंब्मुँ; धै लोदा सैंदाए ताँ आङिंबै म्हि सियाब्मुँ।
छ लइबिस्याँ परमेश्वर नेरो म्हिमैंउँइँले क्हिइ थेबै मान योंब्मुँ।
दिलेया दुष्ट म्हिमैं प्रबै घ्याँ बिस्याँ बेल्ले मिछु खैब् धों तम्; तो सैर प्हले थुरइमुँ बिसि चमैंइ आसे।
येशू बिस्याँ ज्ञान बुद्धि नेरो ज्युर फारदै परमेश्वर नेरो म्हिमैंइ खोबै म्हि तदै ह्याइ।
परमेश्वरजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंसि मिश्र ह्युलर्बै फारो म्रुँए उँइँरि चलाइ बुद्धि पिंमा फारोइ चलाइ मिश्र ह्युल नेरो ह्रोंसए धिंर्बै ताँन् सैमैंए फिरि क्ल्हे तल् पिंइ।
ओंसों लबै आछ्याँबै केमैं मैंसि क्हेमैं तिंजोरो फापिम्। च केमैं लसि क्हेमैंइ तो योंइ? च केमैं लइरिम् क्हेमैं सिल् त्हुम्।