8 ज्ञान बुद्धि ङ्ह्योसि म्हिमैंए बयन लम्, दिलेया आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिलाइ बिस्याँ तो धोंइ आङ्हाँ।
छबिमा फारो म्रुँइ योसेफने बिइ, “परमेश्वरजी क्हिने ताँन् सैमैं उँइँमिंइमुँ। धै क्हि धों तबै ह्रब्-सेबै म्हि अरू खाबै आरे।
चए शत्तुरमैंलाइ ङइ फापिल् लवाब्मुँ, दिलेया चए क्रर मुकुट चारब्मुँ।”
छतसि क्हेमैंए फिर आफत तमा ङ निस्योब्मुँ। धै क्हेमैंए फिर दु:ख तमा ङइ क्हेमैं प्ह्रब्मुँ।
दुष्ट म्हिमैं भ्योंवाब्मुँ, चमैं चैरिब् आरे; ठिक के लबै म्हिमैंए धिं बिस्याँ खोंयोंन् बिलै तरिब्मुँ।
धिंर चबै सै तोइ आरेलैया ङम् ङन् ग बिइ प्रबै म्हि भन्दा कालिदिबै म्हि आङिंलैया ह्रोंसने के लबै म्हि मुँब छ्याँब ग।
ठिक के लबै म्हिमैंइ छलु म्हिलु लब्मैंलाइ आखो, छलु म्हिलु लब्मैंइ ठिक के लब्मैं आखो।
ह्रब्-सेबै म्हिइ मान इजेत योंम्, दिलेया आमादुमैंलाइ बिस्याँ फापिन् लवाब्मुँ।
खै तदा ङ्हाँमुँ छान् लप्रबइले च सिब्मुँ, लोदा सैंदाए ताँमैं आथेसि आमादु तबइले चइ आछ्याँबै केमैं लप्रम्।
“च बेमान लबै नाइकेइ छले असामिमैंए छे च्युगुदे लमिंइ बिब् सेसि च क्ल्हेइ नाइके बाठो मुँन बिसि सेइ। तलेबिस्याँ चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ ह्रोंसए थुमैंने के लमा चारबै ह्वे योंबै परमेश्वरए सन्तानमैं भन्दा बेल्ले बाठो तम्।
दिलेया चइ परमेश्वरए मान आलबइले च त्हेर्न प्रभुए स्वर्गदूतइ चम्हिमैंए उँइँरलाइ ल्हिवाइ धै चए ज्युर प्हुँलुँ उजी उजी तसि च म्रुँ सियाइ।
छतसि ठिक त्हे आतन् समा खाबै फिरै या क्हेमैंइ छ्याब् आल्हैदिद्, ताँनए निसाफ प्रभुजीन् च त्हेर लम्। म्हिमैंइ आसेल्ले लबै आछ्याँबै केमैं या ताँनइ सेल् लमिंब्मुँ, छलेन म्हिमैंए सैं न्होंर्बै ताँमैं या उँइँमिंब्मुँ। धै म्हिमैंइ खैबै केमैं लइमुँ च अनुसार्बै इनाम परमेश्वरजी चमैंलाइ पिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ह्रोंसइन ह्रोंसलाइ थेब् प्हैंसि पोंबै म्हिलाइ प्रभुजी आखो, बरु प्रभुजी ठिक ठर्दिबै म्हिन् ठिक ठर्दिम्।