15 आमादुइ ह्रोंस ठिक घ्याँर प्रइमुँ ङ्हाँम्, दिलेया ताँ क्होल् खाँबै म्हिइ आगुए सल्लामैं थेम्।
ह्रब्-सेबै म्हिइ थेरिगे धै ल्हें ह्रब-सेब तरिगे, धै क्होबै म्हि ल्हें क्होल् खाँब् तरिगे।
बुद्धि मुँबै च्हइ आबाइ लोदा सैदा लमा छेनाले थेम्, दिलेया सुँ सुँर्न छैबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँ आथे
थेब् प्हैंस्याँ प्होंगि मत्त्रे तम्, दिलेया सल्ला किंस्याँ ह्रब्-सेब् तम्।
ह्रोंस प्रबै घ्याँ ठिक धों ङ्हाँलेया दिलेया लिउँइँ च घ्याँ कालाए सुँर फेनेम्।
बुद्धि मुँबै म्हि याहवेहने ङ्हिंमुँ धै आछ्याँबै केमैं आल, आमादु बिस्याँ च्हैंब् मैंब् लल् आखाँब नेरो ह्रिस ल्हें खब् तम्।
म्हिमैंइ ह्रोंसइ लबै केमैं छ्याँबन् ङ्हाँलै, दिलेया म्हिमैंए सैंर तो मुँ बिब याहवेहजी सेम्।
ह्रोंस प्रबै घ्याँ ठिक धों ङ्हाँलेया लिउँइँ च घ्याँ कालाए सुँर फेनेम्।
सल्ला पिंबै ताँमैं थेदु धै अर्थिमैं सैंर थेंन्, छलस्याँ क्हि ह्रब्-सेब् तब्मुँ।
म्हिइ खोंयोंन् बिलै ङइ ठिक लइमुँ ङ्हाँलै, दिलेया चए सैं खैतब् मुँ बिसि याहवेहजीन् जाँच लम्।
ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ग बिसि प्हैंबै म्हि म्रोंइमुँ वा? छाबै म्हि भन्दा बरु आमादुए फिर आशा थेंल् खाँम्।
च्हैंसि मैंसि पोंबै म्हि ङि भन्दा प्ल्हेगुइ ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् ङ्हाँम्।
प्लबै म्हिइ ह्रोंसलन् ह्रब्-सेब् प्हैंमुँ। दिलेया ङ्हाँदुन् तलेया ताँ क्होबै म्हिइ च खैतब् मुँ बिसि सेम्।
क्हि ह्रोंसन् ह्रब्-सेब् आप्हैंन्; याहवेहलाइ म्हाँदिद्, आछ्याँबै केमैं पिवाद्।
अरू म्हिमैं ह्रोंसन् शुद्ध मुँ ङ्हाँम्, दिलेया चमैंइ ह्रोंसए सैंर्बै क्ह्रि आख्रुइमुँ।
बुद्धि मुँबै म्हिलाइ अर्थि पिंमा च झन ह्रब्-सेब् तब्मुँ; ठिक के लबै म्हिलाइ लोमिंमा चइ झन् च्हैंब् मैंब् लल् खाँब्मुँ।
फरिसीइ रासि सैं न्हों-न्हों छले प्राथना लइ, ‘ओ परमेश्वर, ङ क्हिलाइ धन्यबाद पिंमुँ, तलेबिस्याँ ङ अरू म्हिमैं धोंले लोब लब, स्योर तेब, च्हमिरिमैंए फिर आछ्याँबै सैं मैंबै म्हि आङिं, धै चु बालि रेबै म्हि धों तबै या ङ आङिं।
तलेबिस्याँ तोइ आह्रबै म्हिइ “ङ थेबै म्हि ग” बिसि ह्रब् प्हैंस्याँ चइ ह्रोंसलाइन धोका पिंम्।