13 ह्रोंसइ पोंबै आछ्याँबै ताँइ लमा दुष्ट म्हि ङोर फेम्, दिलेया ठिक के लबै म्हि बिस्याँ दुःखउँइँले जोगेम्।
ङलाइ ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंबै स्वर्गदूतइ चुमैंए फिर आशिक पिंरिगे! चु कोलोमैंने ङए बाज्यु अब्राहाम, ङए आबा इसहाक नेरो ङए मिं आम्हरिगे। पृथ्बीर चुमैंल ल्हें-ल्हें सन्तानमैं तरिगे।”
ठिक के लबै म्हिए फिर ल्हें दुःखमैं खमुँ, दिलेया याहवेहजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंम्।
खीजी चए ताँन् ह्रिब्मैंए रक्षा लमुँ; चए ह्रिब्मैं घ्रि या चोरिब् आरे।
स्योर तेसि पोंब्मैं क्हिजी नास लम्; म्हि सैब्मैं नेरो लुब्मैंने याहवेह छेरम्।
चमैंए सुँर्बै पाप नेरो म्हदेर्बै ताँफुँमैंइ लमा चमैं थेब् प्हैंबइले ङोर फेरिगे। चमैंइ प्ह्रबै ताँमैं नेरो स्योलिबै ताँमैं लमा
क्हिए ह्रिसइ चमैं नास लवामिंन्, चमैं तोइ आचैल्ले नास लवामिंन्! छलेन परमेश्वरजी इस्राएलए फिर ग्याल्स लमिंम् बिब पृथ्बीर्बै ताँन् साँदर टिबै ह्रेंमैंइ सेरिगे। तिस्याँदे मैंन्
चमैंइ पोंबै ताँ खेंमैंए फिर्न खीजी एखल् लब्मुँ, धै चमैं नास लवाब्मुँ। झाइले चमैंलाइ म्रोंम्मैं ताँनइ प्ह्रदै क्र लाब्मुँ।
ताँ क्होबै म्हिइ अर्थि बुद्धिए ताँ ङिंम्, दिलेया ल्हें पोंबै आमादु नास तयाम्।
ठिक के लबै म्हि दुःखउँइँले जोगेब्मुँ, चए साटोर दुष्ट म्हिमैं दु:खर फेब्मुँ।
बुद्धि मुँबै म्हिइ ठिक ताँमैं पोंम्, दिलेया आमादुमैंइ बुद्धि आरेबै ताँमैं लम्।
सैब नेरो सोल् लबै शक्ति लेर मुँ, खैलि पोंइमु, चमैंइ चए रो चब्मुँ।
सुँइ खैच्हिजिले आपोंइ बिस्याँ ह्रोंसए फिर दुःख तबइले जोगेम्।
ह्रोंसइ फैबै बाछाइ क्हि फस्दियास्याँ, धै ह्रोंसए सुँइ पोंबै ताँइ क्हि ङोर फेइमुँ बिस्याँ,
छबिमा चर्बै ताँन् म्हिमैंइ बिइ, “चुलाइ सैबै छ्याब् ङि नेरो ङिए सन्तानए फिर्न तरिगे।”
छले खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंलाइ प्रभुजी दुःखउँइँले जोगेमिंल् खाँम्, धै दुष्टमैंलाइ दण्ड पिंबै ल्हागिर निसाफ लबै त्हिंइ समा खीजी फैथेंल् खाँम्।