9 परमेश्वर आम्हाँदिबै म्हिए सुँइ पोंबै ताँइ ह्रोंसए ङ्हेब-ट्हुब्मैंए सैं नल् लम्, दिलेया ज्ञान बिद्धिए ताँ पोंबइले ठिक के लब्मैं दु:खउँइँले फ्रेल् योंब्मुँ।
शत्तुरइन म्हि आच्हिसि पिंबै दुःखम् ङइ सैदिल् खाँमला; शत्तुरइन सैबर खस्याँम् चउँइँले ङ लोल् खाँमल,
सोजो म्हिमैंइ लबै ठिक केइन चमैंए दुःखउँइँले फ्रेमिंम्, दिलेया भर लल् आखाँब्मैं बिस्याँ ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केइन ङोर फेम्।
ठिक के लबै म्हि दुःखउँइँले जोगेब्मुँ, चए साटोर दुष्ट म्हिमैं दु:खर फेब्मुँ।
न्होह्रों लल् म्हैबै म्हिइ आगुलाइ फस्ला फुस्लु लवासि आछ्याँबै घ्याँर डोरेदिम्।
“झाइले परमेश्वरए ताँमैं स्योर ताँ पोंब्मैंउँइँले न्हक्रों मि क्रोंले टिद्। चमैं क्हेमैंए उँइँर क्यु धोंले खमुँ, दिलेया सैं न्होंनों बिस्याँ बनर्बै ङ्हिंन् ङ्हाँबै प्याँगु धों तम्।
“क्हेमैंइ ‘नास लबै छेरन् तबै सै’ तल् आत्हुबै क्ल्ह्योर तब् म्रोंमा (चु ताँ खेबै म्हिइ क्होरिगे।) क्हेमैं यहूदीया ह्युलर मुँब्मैं कोंउँइँ भौदिल् त्हुब्मुँ।
क्हेमैंए न्होंउँइँलेन् स्योर ताँमैं पोंबै म्हिमैं रेसि चेलामैं चमैंए लिलि बोयाब्मुँ।
क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ आसेइमुँ बिसि ङइ चु प्ह्रिछ्या प्ह्रिब आङिं, दिलेया क्हेमैंइ येशूए बारेर्बै क्ह्रोंसेंन्बै ताँ सेइमुँ। धै क्ह्रोंसेंन्बै ताँउँइँले स्योलिबै ताँ आख बिबै या क्हेमैंइ था सेइमुँ। छतसि ङइ चु प्ह्रिछ्या प्ह्रिब् ग।
दिलेया ख्रीष्टजी ह्रोंसए पबित्र प्ल्हजी क्हेमैंलाइ प्लिंमिंइमुँ, छतसि क्हेमैंलाइ अरू लोमिंबै म्हि आचैदि। ताँन् सैए बारेर खीए प्ल्हजी क्हेमैंलाइ लोमिंम्, खीजी लोमिंबै ताँ क्ह्रोंसेंन्बै ग, स्योर आङिं। छतसि पबित्र प्ल्हजी लोमिंबै ताँमैं ङिंनु, धै छ्ह तिगोंन् ख्रीष्टनेन् घ्रिन् तसि प्रद्।