21 दुष्ट म्हिमैं दण्ड आयोंन् समा स्योरल् योंरिब् आरे, दिलेया ठिक के लब्मैं जोगेल् योंब्मुँ बिबै ताँ क्ह्रोंसेंन ग।
चइ खाँचो तब्मैंलाइ यो प्ल्हसि पिंमुँ, धै चए प्हसेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
आगुए न्होह्रों लबर म्हि हुलने आत्हुँन्। मुद्दा तमा खाबल् म्हि ल्हें मुँ चए ख लसि आगुइ लबै निसाफ आन्होंन्।
“स्योर ताँ तिफुँइ पोंसि छ्याब आल्हैदिद्। छ्याब् आरेबै म्हि नेरो स्योर आतेबै म्हिलाइ सिबै दण्ड आपिंन्, तलेबिस्याँ छ्याब् मुँबै म्हिलाइ ङइ खोंयोंन् बिलै छ्याब् आरे बिल् आखाँ।
आछ्याँबै सैं मुँबै म्हिलाइ याहवेहजी आखो, दिलेया ठिक के लप्रबै म्हि म्रोंसि खी सैं तोंम्।
च्हमिरि छ्याँब् मुँलेया बुद्धि आरेस्याँ तिलिए नखुँर माराए बुँलाकि खिब् धोंन् तब् ग।
ठिक के लबै म्हिलाइ तोइ न्होह्रों आत, दिलेया दुष्ट म्हिमैंलाइ बिस्याँ ल्हें दुःख तम्।
छ्याँबै म्हिइ ह्रोंसए क्वें-क्वेंमिमैंए ल्हागिर सै न्होर पिंथेंम्, दिलेया पापिमैंए सै न्होर ठिक के लब्मैंए योर फेनेम्।
याहवेहजी थेब् प्हैंब्मैं तिफुँइ आखो; चमैंइ खैले बिलैया दण्ड योंब्मुँ।
परमेश्वरजी ‘पबित्र प्ल्ह पिंब्मुँ’ बिसि फैबै बाछा क्हेमैंए ल्हागिरि, क्हेमैंए सन्तानए ल्हागिरि, नेरो अरू ह्रें-ह्रेंगो मुँबै अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंए ल्हागिरि ग। ङ्योए प्रभु परमेश्वरजी हुइब्मैं ताँनए ल्हागिर च बाछा फैइमुँ।”