24 तो सैने दुष्ट म्हि ङ्हिंमुँ, च सैन् चए फिर तखब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंए सैंर मैंब पूरा तब्मुँ।
खीने बालु ङ्हिंब्मैं ताँनए सैंर मैंब खीजी पूरा लमिंम्; चमैंइ हुइब खीजी थेमुँ धै चमैंलाइ जोगेमिंम्।
क्हिजी म्रुँए सैंर मैंब् धों लमिंइमुँ, धै खीजी यो छ्युँ लसि ग्वार ह्रिमा क्हिजी थेमिंइमुँ। तिस्याँदे मैंन्
याहवेहनेन् सैं तोंन्, धै खीजी क्हिए सैंर मैंबै ताँमैं योमिंब्मुँ।
छतसि क्हेमैंए फिर आफत तमा ङ निस्योब्मुँ। धै क्हेमैंए फिर दु:ख तमा ङइ क्हेमैं प्ह्रब्मुँ।
थेबै नाँ-खैं धों तबै दुःख क्हेमैंए फिर खब्मुँ, खैं स्युरब् धोंले क्हेमैंए फिर दुःख स्युरब्मुँ, दुःखइ लमा क्हेमैं क्र ओलै आखाँन् तब्मुँ।
दुष्ट म्हिइ पिंबै ख्रो याहवेहजी आखो, दिलेया सोजो म्हिइ लबै प्राथना थेसि खी सैं तोंम्।
फो ख्रेंबर कैं, क्यु पिबर क्यु म्हैब् धोंले परमेश्वर म्हैब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चमैंए सैंर मैंब योब्मुँ।
“ङइ क्हेमैं आबा आरेब्मैं धोंले पिथेंरिब् आरे। ङ धबै क्हेमैं ङाँर युब्मुँ।
तोगो समा ङए मिंरि क्हेमैंइ आबाने तोइ आह्रिइमुँ। तारे ह्रिद् क्हेमैंइ योंब्मुँ। झाइले क्हेमैं बेल्ले सैं तोंल् योंब्मुँ।
बरु ङ्हिंन् ङ्हाँबै दण्ड पैंसि टिल् त्हुम्, धै परमेश्वरए बिरोध लब्मैंलाइ नास लवाबै मिए राबा मत्त्रे तब्मुँ।