7 बुद्धि योंबै ल्हागिर म्हिमैंइ याहवेहलाइ म्हाँदिल् त्हुम्; दिलेया आमादुइ छ्ह खैलेन् थोलेन् तम् बिमुँ, धै ज्ञान बुद्धिए ताँमैं थेल् आङिं।
याहवेहलाइ मान लब बुद्धि योंबै घ्याँ ग; खीजी बिबै ताँ ङिंब्मैंइ छेनाले च्हैंब् मैंब् लल् खाँम्। खीए मिं खोंयोंन् बिलै थेब् तरिम्!
“ओ आमादुमैं, क्हेमैं खोंयों समा ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले प्ररिमुँ? खोंयों समा आउलाइ प्ह्रबै ताँमैं लसि सैं तोंरिमुँ, ओ आमादुमैं, तले जा, क्हेमैंइ ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँब?
लोदा सैंदाए ताँ आथेबै म्हिइ ह्रोंसल्न न्होह्रों लम्, दिलेया लोदा सैंदाए ताँ ङिंबै म्हि ह्रब्-सेब् तम्।
याहवेहए मान लबै म्हिइ बुद्धि योंम्, ह्रोंस च्योंने तस्याँ मान योंब्मुँ।
आबाइ लोमिंबै ताँमैं आमादुइ आङिं, दिलेया बुद्धि मुँबै म्हिइ लोदा सैंदाए ताँमैं ङिंम्।
आमादुमैंइ ताँ क्होदा आङ्हाँ; चमैं ह्रोंसए ताँ फिर लल् योंस्याँ मत्त्रे सैं तोंम्।
क्हिइ याहवेहने खैले ङ्हिंल त्हुमुँ बिबै ताँमैं छेनाले क्होब्मुँ, धै परमेश्वरए ज्ञान योंब्मुँ।
आमादुने ताँ आसेद्, तलेबिस्याँ क्हिइ पोंबै बुद्धिए ताँमैं चइ आखो।
याहवेहने प्रे ङ्हिंब्मैंइ बुद्धि योंम्, पबित्र परमेश्वरलाइ ङोसेबै म्हि च्हैंब् मैंब् लल् खाँम्।
म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै मान आपिं, छतसि चमैंइ तो लदा ङ्हाँम् लरिगे बिसि पिवाइ।