21 म्हिमैं च्होंसि ताँ लरिबै क्ल्ह्योर चइ कै तेमुँ, सहरए मुल म्राजरे रासि च छले ओरम्:
म्हि धोंले थेबै कै तेसि बुद्धि घ्याँजरे ओरम्, चइ बजार जरे कै तेप्रम्;
“ओ आमादुमैं, क्हेमैं खोंयों समा ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँन्ले प्ररिमुँ? खोंयों समा आउलाइ प्ह्रबै ताँमैं लसि सैं तोंरिमुँ, ओ आमादुमैं, तले जा, क्हेमैंइ ज्ञान बुद्धिलाइ तो धोंइ आङ्हाँब?
बुद्धिइ थेबै कैले हुइरिमुँ! च्हैंब्-मैंब् लल् खाँबै शक्तिइ थेबै कै तेइमुँ!
सहर न्होंर होंबै मुल गेट जरे छ बिदै बुद्धि ओरम्:
चइ ह्रोंसए केब्स्योमैं कुलइमुँ, धै सहरए नुबै क्ल्ह्योउँइँले,
छतसि ङइ क्हेमैंने मिछु खैबर बिबै ताँ त्हिंइर बिमिंन्। धै ङइ क्हेमैंने खाबज्यै आथेल्ले बिबै ताँ क्हेमैंइ ताँनइ थेल्ले धिंए प्हेंउँइँले बिमिंन्।
म्हिए हुल खीए खागु तखइ। छतसि खी डुँङ्गार क्रेसि क्हुँइ, म्हिए हुल बिस्याँ तालए रेर्न रारिइ।
येशूजी चने बिइ, “ङइ म्हिमैंए उँइँर ताँनइ थेल्ले बिइमुँ। ङइ खोंयोंन् बिलै यहूदीमैं खागु तबै म्हि च्हों धिंर नेरो मन्दिरर लोमिंमल। ङइ आसेल्ले तोइ आबिइमुँ।
“मन्दिरर ह्यासि खोंयोंन् बिलै आखाँबै छ्ह योंबै ताँमैं ताँन् म्हिमैंने बिद्।”