10 ओ ङए च्ह, पाप लले बिसि पापिमैंइ भाँडेल् म्हैस्याँ,
झाइले ‘क्ह्योंर्बै खेदोमैंइ चलाइ चवान’ बिसि ङ्योइ आबाने बिले। धै चए म्होंडमैं तो तमना ङ्ह्योले।”
दुष्टमैंए सल्लार आप्रब, नेरो पापिमैंइ लब् धोंले आलब, धै परमेश्वर स्यारब्मैंने बालु आटिबै म्हिइ आशिक योंम्।
ह्यो त्होमा क्हि चनेन् त्हुँयाम्, धै ब्यभिचार लबै म्हिमैं त्होमा क्हि चमैंनेन् क्ह्रियाम्।
बुद्धि मुँबै म्हिने प्रबै म्हि बुद्धि मुँबन् तम्, आमादुमैंने प्रस्याँ नास तम्।
न्होह्रों लल् म्हैबै म्हिइ आगुलाइ फस्ला फुस्लु लवासि आछ्याँबै घ्याँर डोरेदिम्।
ताँ प्ह्रेबै म्हिइ बिल् आतबै ताँमैं बिप्रम्; छतसि ताँ प्ह्रेप्रबै म्हिने आप्रद्।
तलेबिस्याँ चमैंइ आगुए न्होह्रों लबै ताँमैं मैंरिम्, धै चमैंए सुँइ आत-आतबै ताँमैं पोंम्।
तलेबिस्याँ छाबै म्हिमैंइ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टए ल्हागिर आङिं, दिलेया ह्रोंसए फोए ल्हागिर सेवा लम्। चमैंइ ननाओलिबै छ्याँबै ताँमैं पोंसि सोजो म्हिमैं धोका पिंम्।
मिछु खैबर म्हिमैंइ लबै केर आफेबै केमैंउँइँले स्यो तद्, बरु छाबै केमैं ह्वेर पसि आछ्याँब ग बिसि ताँनने उँइँमिंन्।