11 ओंसों क्हिए ल्हागिर च केर आफेब् मुँल, दिलेया तोगो क्हि नेरो ङए ल्हागिर च केर फेब् तइमुँ।
चु केर आत्हुबै केब्छैं बैरु मिछु खैबै क्ल्ह्योर भ्योंवाँन्, चर म्हिमैं क्रोसि स ह्राब्मुँ।’
तलेबिस्याँ चु ङए च्ह सियाल, दिलेया सोसि खइ; म्हयाल, दिलेया योंइ।’ छतसि चमैं सैं तोंदै भत्यार लसि चब् थुँब लबर होंइ।
तिंयाँ ङ्योइ भत्यार लसि बेल्ले सैं तोंल् त्हुम्। तलेबिस्याँ क्हिए अलि सियाल, सोसि खइ, म्हयालेया योंइ।’”
छलेन क्हेमैंज्यै या ह्रोंसने ल्हैदिबै ताँन् केमैं लल् खाँसि ‘ङि केर आफेबै केब्छैं ग, ङिइ ललन् त्हुबै के मत्त्रे लइमुँ।’ बिद्।”
ताँन् म्हिमैंइ आछ्याँबै घ्याँ क्हाइमुँ, ताँन् म्हिमैं केर आफेब् तइमुँ। ठिक के लब्मैं खाबै आरे, खाबज्यै ठिक के आल, अँहँ घ्रि या आरे।
लूका मत्त्रे ङने बालु मुँ। क्हि चुर खमा मर्कूसलाज्यै या म्है पखो, तलेबिस्याँ चइ प्रभुए के लबर ङलाइ ल्होम्।
ङए च्ह ओनेसिमसए ल्हागिर ङ क्हिने यो छ्युँ लम्। ङ झेलर मुँबै त्हेर ङइ चने प्रभुए ताँ बिमा चइ प्रभुए फिर बिश्वास लइ। छतसि च ङए च्ह धोंन् ग।
च ङइ खोबै च्ह ग, दिलेया ङइ च तोगो क्हि ङाँर कुलबै सैं लइमुँ।
ओंसों क्हेमैं परमेश्वरए म्हिमैं आतल, दिलेया तिंजोरो क्हेमैं खीए म्हिमैं तइमुँ। ओंसों क्हेमैंइ परमेश्वरए म्हाँया आयोंल, दिलेया तिंजोरो क्हेमैंइ परमेश्वरए म्हाँया योंइमुँ।