9 झाइले खेंमैं कोंउँइँले क्युरु युरिमा येशूजी चमैंने “म्हिए च्ह सिसि धबै सोगों आतन् समा क्हेमैंइ कोंर म्रोंबै ताँमैं खाब्ने या आबिद् ओ,” बिइ।
खी खाब्ने या प्होंरिब् आरे, धै खोंयोंइ थेबै कैले ओररिब् आरे। खीए कै घ्याँजरे खाबज्यै थेरिब् आरे।
तलेबिस्याँ खैले योना थेबै ताँगए फो न्होंर सोंरो समा टिइ, छलेन म्हिए च्ह या सोंरो समा स न्होंर टिब्मुँ।
च त्हे ओंनोंन् खीजी ह्रोंसए चेलामैंने ह्रोंसइ नोल् त्हुबै दुःखए बारेर बिबर होंइ। “ङ यरूशलेम ह्याल् त्हुम्, धै चिबनाँब्मैं, ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैंउँइँले ल्हें दुःख योसि सिल् त्हुम्। दिलेया सोंरोंर ङ सोगों तसि खब्मुँ।”
चमैंइ पिलातसने बिइ, “ओ चिब, च स्योर्गुइ सोगों मुँमा ‘ङ सियालेया सोंरोंर धबै सोगों तसि खब्मुँ’ बिल। चइ बिबै ताँ ङिइ चिरिइमुँ।
झाइले येशूजी चने, “चु ताँ खाबलाज्यै या आबिद्। ह्यासि ख्रो पिंबै खेगिने क्हिए ज्यु उँइँन्, ‘क्हि सयना’ बिब म्हिमैंइ सेरिगे बिसि मोशाइ बिब् धोंले भेटि पिंन्।”
येशूजी चमैंने “चु ताँ खैलसेया खाब्ने या आबिद्,” बिइ। झाइले “चु कोलो चबै सैमैं पिंन्,” बिसि चर्बै म्हिमैंने ल्हैदिइ।
झाइले येशूजी च म्हिमैंने, “चु ताँ खाब्ने या आबिद्!” बिइ। खीजी खाब्ने या आबिद् बिलेया, चमैं झन् सैं तोंदै ल्हें बिप्रमल।
खीजी बिबै ताँ चमैंइ अरूमैंने आबि, दिलेया सिसि धबै सोगों तब् बिब तो जा? बिसि खें-खेंमैंन् ताँ लबर होंइ।
छ बिब् थेसि छाइ माइ ङ्ह्योमा चमैंइ येशू मत्त्रे खेंमैंने म्रोंइ अरू खाबै आम्रों।
येशूजी चमैंने बिइ, “‘परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्टजी दुःख नोल् त्हुम्, धै सिसि सोंरोर धबै सोगों तसि रेल् त्हुम्,’ बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
छ बिबै लिउँइँ येशू खी घ्रिन् चर रारिल। छतब् म्रोंसि चेलामैं च्याँ तयाइ, धै चमैंइ म्रोंबै ताँमैं च त्हेर खाबलाज्यै या आबि।