26 छबिमा मोंइ च कोलो स्यालाम्हाला लवासि थेबै कैले च कोलोउँइँले त्होंह्याइ। छलमा च कोलो सियाब् धोंन् तयाइ। छ तब् म्रोंमा ल्हें म्हिमैंइ “कोलोम् सियाइ बिबर,” होंइ।
ङ क्हिए मिंर पोंबर फारो ङाँर ह्याबै त्हेसेरो चइ चु म्हिमैंए फिर झन् दुःख पिंइमुँ। दिलेया क्हिजी ह्रोंसए म्हिमैंलाइ च दुःखउँइँले आफ्रेमिंइमुँ।”
च क्ल्ह्योउँइँले कनान ह्रेंर्बै च्हमिरि घ्रि ओरदै खसि येशूने बिइ, “ओ प्रभु, दाऊदए च्ह, ङए फिर ल्हयो खमिंन्। ङए च्हमि मोंइ स्यासि बेल्ले ह्रुगुदिइमुँ।”
येशूजी च्हौ बिबै तोंदोंन् च मोंइ च म्हि त्हारल् लवासि थेबै कैले चिरसि चउँइँले त्होंह्याइ।
मोंइ स्यामा ङए च्ह सर प्योवाम्, सुँउँइँले पिबि त्होंम्, धै स ह्रासि कित्रि मित्रि तयाम्। ङइ क्हिए चेलामैंने चु मों ल्हामिंन् बिसि यो छ्युँ लल। दिलेया चमैंइ ल्हाल् आखाँल।”
चमैंइ च कोलो येशूए ङाँर पखइ। येशू म्रोंबै तोदोंन् च कोलो स्याबै मोंइ च कोलोलाइ स्याल म्हाल लसि सर प्योवामा कोलोए सुँउँइँले पिबि त्होंसि पटाँपटाँ तबर होंइ।
च्हमन् म्हिए हुल खी ङाँइ न्हेखरिब् म्रोंसि येशूजी च मोंने “ओ न्ह आथेबै लडा मों, ङ क्हिने बिमुँ, च कोलोउँइँले त्होंखो, तारे धबै खोंयोंइ च कोलोलाइ स्याल् आयों बिसि,” हौदिइ।
दिलेया येशूजी चए यो क्हासि रेमिंमा च कोलो सोगों तयाइ।
छतसि स्वर्ग नेरो चर मुँब्मैं सैं तोंन्। दिलेया पृथ्बीर नेरो मा ङ्युँइर मुँब्मैंए फिर बिस्याँ थेबै दुःख तब्मुँ, तलेबिस्याँ च स्युर्गु दुष्ट क्हेमैं ङाँर युइमुँ, झाइले चए त्हे च्युगुदे मत्त्रे चैमुँ बिब् सेसि च बेल्ले ह्रिस खइमुँ।”