19 झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “च्या, क्हेमैं कति बिश्वास आलबै म्हिमैं मुँन! ङ क्हेमैंने कति समा टिल् त्हुम्? ङइ क्हेमैं खोंयों समा सैदिल् त्हुम्? च कोलो ङ ङाँर पउ।”
तलेबिस्याँ चमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास आलल, खीजी जोगेमिंम् बिबै ताँर चमैंइ भर आथेंल।
येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंम् कति बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं मुँन! ङ खोंयों समा क्हेमैंने टिल् त्हुम्? ङइ खोंयों समा क्हेमैंलाइ सैदिरिब् जा? खोइ च कोलो चुर ङ ङाँर पउ।”
च लिउँइँ खीए च्युसे घ्रि चेलामैं चब् चरिमा खी म्रोंखइ। चमैंइ बिश्वास आलब नेरो सारो सैं म्रोंसि खीजी चमैंलाइ बेल्ले हौदिइ। तलेबिस्याँ खी धबै सोगों तखइमुँ बिब्मैंए ताँ चमैंइ आक्वेंमल।
मोंइ स्यामा ङए च्ह सर प्योवाम्, सुँउँइँले पिबि त्होंम्, धै स ह्रासि कित्रि मित्रि तयाम्। ङइ क्हिए चेलामैंने चु मों ल्हामिंन् बिसि यो छ्युँ लल। दिलेया चमैंइ ल्हाल् आखाँल।”
चमैंइ च कोलो येशूए ङाँर पखइ। येशू म्रोंबै तोदोंन् च कोलो स्याबै मोंइ च कोलोलाइ स्याल म्हाल लसि सर प्योवामा कोलोए सुँउँइँले पिबि त्होंसि पटाँपटाँ तबर होंइ।
च लिउँइँ येशूजी चमैंने बिइ, “ओ, ताँ आक्होबै आम्हादुमैं! क्हेमैंए सैं खैले छले आक्होब् तयाल? अगमबक्तामैंइ बिबै ताँमैं तिफुँइ आक्वें वा!
येशूजी चमैंने बिइ, “ओ बिश्वास आरेबै आच्योबै म्हिमैं, ङ खोंयों समा क्हेमैंने तरिमुँ, धै क्हेमैंलाइ कति सैदिल् त्हुब् जा? क्हिए च्ह चुर पउ।”
“तोगो ङए सैं खैता-खैता ङ्हाँइमुँ। छतसि ङइ तो बिले? ‘ओ आबा, चु खबि छेबै दुःखउँइँले ङ जोगेमिंन्,’ बिब् उ? आङिं, तलेबिस्याँ चु दुःख नोबै ल्हागिर्न ङ चु ह्युलर युब् ग।
झाइले खीजी थोमाने बिइ, “योरि चुर झोंसि ङए योमैं ङ्ह्योद्। धै क्हिए यो ङए कोखरै झोंन्। संका आलल्ले बिश्वास लद्।”