14 झाइले खेंमैं अरू चेलामैं ङाँर एखमा चेलामैंए खागु म्हिए हुल रारिब नेरो को-कोइ शास्त्रिमैंइ चेलामैंने ताँमैं ङ्योएरिब् म्रोंइ।
“छों लब्मैंलाइ ल्हावाब क्हिने तोए हग मुँ? च्हौ थेबै हग क्हिलाइ खाबइ पिंल?” बिसि येशूने ङ्योएइ।
चमैं येशू ङाँर खसि बिइ, “ओ गुरु, क्हि क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंम् बिब ङिइ सेइमुँ। क्हि खाब् म्रोंसेया आङ्हिं तलेबिस्याँ क्हिजी प्लोब, ङ्हाँब, खाबलाज्यै या आफेलल्ले परमेश्वरए घ्याँर प्रबर छेनाले लोमिंम्। छतसि ङिइ रोमी कैसर म्रुँलाइ बालि फोब तम् उ आत?” ङिने बिमिंन्।
चु ताँ थेसि चर मुँबै शास्त्रिमैंइ खे-खेंमैंए सैं न्होंर छले मैंरिल,
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, एलिया युल् खाँइ, धै खीए बारेर परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिब् धोंले म्हिमैंइ तो लदा ङ्हाँमुँ चन् लइ।”
पावल च्हों धिंर ह्यासि म्हैंन सोंल् समन् परमेश्वरए ग्याल्सए बारेर चमैंने आङ्हिंन्ले छलफल लसि म्हिंमैंइ क्होरिगे बिसि लोमिंरिइ।
पापि म्हिमैंइ खीए बिरोधर पोंबै च्हौ ल्हें ताँमैं सैदिल् खाँबै येशूलाइ मैंन्, धै आनरल्ले ओंसों बडिद्।