10 खीजी बिबै ताँ चमैंइ अरूमैंने आबि, दिलेया सिसि धबै सोगों तब् बिब तो जा? बिसि खें-खेंमैंन् ताँ लबर होंइ।
छतमा चए आघेंमैंइ चने ह्रिस लबर होंइ। दिलेया आबाइ बिस्याँ च ताँ सैं न्होंर्न थेंइ।
छबिमा पत्रुसइ येशूलाइ तिराइ बोसि “परमेश्वरजी क्हिए फिरि खोंयोंइ छ तल् पिंरिब् आरे प्रभु,” बिसि हौदिबर होंइ।
च लिउँइँ चमैंइ “‘परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट युब् भन्दा ओंसों एलिया युल् त्हुम्,’ बिसि शास्त्रिमैंइ तले बिमुँ?” बिसि येशूने ङ्योएइ।
दिलेया खीजी बिबै चु ताँ चेलामैंइ क्होल् आखाँ, धै ङ्हिंसि खीने ङ्योएल् आखाँ।
झाइले खेंमैं कोंउँइँले क्युरु युरिमा येशूजी चमैंने “म्हिए च्ह सिसि धबै सोगों आतन् समा क्हेमैंइ कोंर म्रोंबै ताँमैं खाब्ने या आबिद् ओ,” बिइ।
खीए चेलामैंइ ओंसों चु ताँमैं आक्होल। दिलेया येशू सिबउँइँले सोगों तसि स्वर्गर्बै मान योंबै लिउँइँ मत्त्रे खीए बारेर चु ताँ छ्वेर प्ह्रिब् मुँन धै चु केमैं खीए मान लबै ल्हागिरि यरूशलेमथेंमैंइ लना बिसि चमैंइ क्होइ।
को-कोइ इपिक्युरि नेरो स्तोइकि ह्रब्-सेब्मैंज्यै या पावलने छलफल लइ। चमैं न्होंर्बै कति म्हिमैंइ “चु ल्हें पोंबै म्हिइ तो बिइमुँ जा?” बिसि ङ्योएमल। अरू म्हिमैंइ बिइ, “आगुए ह्युलर्बै देवतामैंए ताँ लरिब् धों ङ्हाँम्।” तलेबिस्याँ पावलइ येशूए बारेर नेरो म्हिमैं सिसि धबै सोगों तबै ताँमैं बिरिमल।