1 झाइले खीजी चमैंने बिइ, “क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चुर मुँबै म्हिमैं न्होंरि को-कोइ परमेश्वरए ग्याल्स शक्तिर युब् आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चुर मुँब्मैं न्होंरि कति म्हिइ म्हिए च्ह खीए ग्याल्सर युरिब आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
च लिउँइँ मुर म्हिमैंइ म्हिए च्हए चिनु म्रोंब्मुँ। धै म्हिए च्ह मुउँइँले थेबै शक्ति नेरो म्हारल्ले न्हाँम्स्योर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ। च त्हेर ताँन् ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं बेल्ले न्हुँ लसि क्रोब म्होब तब्मुँ।
“म्हिए च्ह म्रुँ तसि खीए थेबै मानर ल्हें स्वर्गदूतमैंने बालुन युब्मुँ, धै ह्रोंसए पबित्र राजगद्दिर टिब्मुँ,
च लिउँइँ म्हिए च्ह बेल्ले थेबै शक्तिर नेरो बेल्ले म्हारल्ले न्हाँम्स्योए म्हाँजोर युरिब म्हिमैंइ म्रोंब्मुँ।
क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, चु तोन्दोंरि ताँ आतन् समा चु पुस्ता नास तरिब् आरे।
परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट आम्रोंन् समा क्हि आसि बिसि पबित्र प्ल्हजी चने ओंसोंन् था पिंल।
तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरजी खन्तोंदोंन् ग्याल्स आलन् समा ङइ अँगुरए खु धबै थुरिब् आरे।”
झाइले क्हेमैं या ङए ग्याल्सर ङने बालु चल् योंब्मुँ, थुँल् योंब्मुँ। धै राजगद्दिर क्हुँसि इस्राएलर्बै च्युसे ङ्हिं कुलए निसाफ लब्मुँ।”
दिलेया क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं चुर राब्मैं न्होंरि को-कोइ म्हिइ परमेश्वरजी ग्याल्स लब आम्रोंन् समा सिरिब् आरे।”
छतसि च चेला सिरिब आरे बिबै ताँ अरू अलिमैं न्होंर थेनेइ। दिलेया येशूजी “च आसि” आबिल। “ङ आयुन् समा च सोरिगे बिब ङए सैं मुँलेया क्हिलाइ च ताँ तले चैदिइ?” बिसि खीजी बिल।
दिलेया ताँन् सै खीए न्होंर मुँ बिबै ताँ ङिइ सेइमुँ। दे त्हेए ल्हागिर खीलाइ स्वर्गदूतमैं भन्दा दे क्युरु लमिंइ, तलेबिस्याँ म्हिमैंए फिर्बै परमेश्वरए दयाम्हाँयाइ लमा म्हिमैंए पाप ख्रुमिंबै ल्हागिर खी दु:खले सिल् त्हुइ। दिलेया सिबइले खी धबै सोगों तसि खइ। छतसि परमेश्वरजी खीलाइ थेबै मानए मुकुट कुमिंइ।