23 छलमा येशूजी च मि आम्रोंबै म्हिए योर क्हासि नाँसउँइँले बैरु बोइ। झाइले चए मिर तु फोमिंसि चए मिर ह्रोंसए यो थेंसि “क्हिइ म्रोंल् खाँम् उ आखाँ?” बिसि चने ङ्योएइ।
“ङए च्हमि च्योंब्स्यो नसि सार तइमुँ। छतसि च ससि सोरिगे बिसि क्हि ङए धिंर खसि चए फिर यो थेंमिंन्,” बिसि चइ यो छ्युँ लइ।
च न्ह आथेबै म्हिलाइ हुलउँइँले दे क्याइ खाबै आरेबै क्ल्ह्योर बोसि येशूजी ह्रोंसए योरिमैं चए न्हेमेंर क्ह्युसि थेंइ, झाइले खीए योर थुइसि च म्हिए लेर छुइ।
झाइले ताइ ङ्ह्योसि चइ बिइ, “ङइ म्हिमैं म्रोंल् खाँम्, दिलेया चमैं सिं धुँ धोंले प्ररिब् म्रोंम्।”
च लिउँइँ येशूजी च म्हिने “नाँ-नाँसर खनिरै आहोंल्ले सरासर धिंर ह्याद्,” बिसि कुलइ।
चिबइ च कोलोए यो क्हासि तिराइ बोसि “क्हिइ ङने बिल् त्हुबै ताँ तो जा?” बिसि ङ्योएइ।
शाऊल रेसि मि ङ्ह्योमा चइ तोइ म्रोंल आखाँल। छतमा चने ह्याबै थुमैंइ च डोरेसि दमस्कसर पखइ।
चु बाछा ङइ चमैंए खेमैं-माँमैंने फैबै बाछा धोंब तरिब् आरे। च त्हेरि ङइ चमैंए यो क्हासि मिश्र ह्युलउँइँले डोरेसि पखल। दिलेया ङइ फैबै बाछाए ताँमैंर चमैं दरले टिल् आखाँ। छतसि ङइ चमैंए वास्ता आल,” बिसि याहवहजी बिइमुँ।
छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु सल्ला पिंम्: क्हि प्लब् तबै ल्हागिर मिर खारदिबै छ्याँबै मारा ङउँइँले किंन्, म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ क्लुना तब् आम्रोंरिगे बिसि खिबै ल्हागिर ङउँइँले फोस्रे ब्योंबै क्वें किंन्, झाइले क्हिए मि म्रोंरिगे बिसि ङउँइँले मि म्रोंल् लबै मैं किंसि फोद्।