21 येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ अझै आक्हो वा?”
ओ ङए म्हिमैंए न्होंर्बै च्हैंब् मैंब् लल् आखाँब्मैं, मैंन्दि! ओ मुर्खमैं, क्हेमैं खोंयों च्हैंब् मैंब् लल् खाँब्मैं तमुँ?
तलेबिस्याँ खीजी क्हें ङ्हपो नेरो ताँग ङ्हिंउँइँले हजार ङ्ह म्हिमैं चल् पिंब म्रोंलेया “येशू खैबै म्हि मुँगे” बिसि चमैंइ अझै आक्होल, तलेबिस्याँ चमैंए सैं सारो तल।
दिलेया खीए सैं नसि येशूजी बिइ, “तिंजोरोबै म्हिमैंइ तले औदिबै चिनु म्हैम्? क्ह्रोंसेंन् ङ क्हेमैंने बिमुँ, तिंजोरोबै म्हिमैंलाइ ङइ तोइ चिनु उँइँरिब् आरे।”
येशूजी चमैंए ताँ था सेसि चमैंने बिइ, “क्हेमैंने चबै सै आरे बिसि तले ताँ लल? ङ खाब् जा बिसि क्हेमैंइ अझै आसे वा? अझै आक्हो वा? क्हेमैंए सैं अझै सारोन् मुँ वा?
च लिउँइँ खेंमैं बेथसेदा बिबै क्ल्ह्योर फेखमा चर म्हिमैंइ मि आम्रोंबै म्हि घ्रि येशू ङाँर पखसि “चुए मि म्रोंबै ल्हागिर क्हिजी छुइमिंन्,” बिसि यो छ्युँ लइ।
झाइले येशूजी चमैंने बिइ, “च्या, क्हेमैं कति बिश्वास आलबै म्हिमैं मुँन! ङ क्हेमैंने कति समा टिल् त्हुम्? ङइ क्हेमैं खोंयों समा सैदिल् त्हुम्? च कोलो ङ ङाँर पउ।”
येशूजी चने बिइ, “ओ फिलिप! च्हौ ल्हें त्हिंइ समा ङ क्हेमैंने बालुन् टिइ, अझै क्हिइ ङलाइ ङो आसे वा? ङलाइ म्रोंब्मैंइ आबालाज्यै या म्रोंइँमुँ। छतसि ‘ङिने आबा उँइँमिंन्?’ बिसि क्हिइ खैले बिल् खाँमुँ?
सैं चित्, तारे पिरु पाप के आलद्। छाबै आछ्याँबै केमैं क्हेमैंए ल्हागिर फापिन् तबै ताँ ग। छतसि चु ताँ ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ छेनाले ङो आसेइमुँ।
क्हेमैंलाइ फापिल् लबर्न ङइ चु ताँ बिब् ग: ह्रोंसए आघें-अलिमैं न्होंर्बै आक्ह्रिबै ताँ क्ह्रिमिंल् खाँबै बुद्धि मुँबै म्हि क्हेमैं न्होंर खाबै आरे वा?