37 चु ताँ थेब्मैं ताँन् प्लेटोयासि “येशूजी तो के बिलेया छ्याँब लमना। न्ह आथेबै म्हि थेल् लमना, आपोंबै म्हि पोंल् लमना बिबर होंइ।”
ह्रोंसजी बनेबै तोन्दोंरि सै परमेश्वरजी ङ्ह्योमा बेल्ले छ्याँब मुँल। ङेसा तइ धै न्हाँग तइ, च टुरोबै त्हिंइ मुँल।
ङ औदिले छेन्ले बनेइमुँ, छतसि ङ क्हिए मिं थेब् लमुँ। क्हिए केमैं औदिबै मुँ बिब ङइ छेनाले सेइमुँ।
झाइले खेंमैं च क्ल्ह्योउँइँले त्होंसि ह्यारिमा मोंइ स्यासि लडा तबै म्हि घ्रि म्हिमैंइ येशू ङाँर पखइ।
छ तब् म्रोंसि चर मुँबै म्हिमैं ताँन् प्लेटोयासि “चु खै तबै म्हि मुँगे? खोंयोंइ आथेबै ताँमैं या लोमिंमना! धै हग मुँल्ले मोंमैंलाइ त्होंह्याद् बिमा मोंमैंइ खीजी बिब ङिंमना बिबर होंइ।”
येशूजी छ बिबै तोदोंन् च म्हि खीए क्ल्ह्यो नोसि म्हिमैंउँइँले प्रयाइ। छाब् म्रोंसि चर्बै म्हिमैं प्लेटोयासि “छ लबम् ङिइ खोंयोंइ आम्रोंल।” बिदै परमेश्वरए मिं क्वेइ।
दिलेया चमैं झन् बेल्ले ङ्हिंसि खें-खेंमैंए न्होंर “चु खैबै म्हि जा? नाँ-खैं नेरो तालज्यै या खीजी बिब् ङिंब् मुँन,” बिसि ताँ लबर होंइ।
खीजी छ बिबै तोदोंन् च कोलो रेसि प्रबर होंइ। च कोलो च्युसे ङ्हिदिंर्बै मुँल। छ तब् म्रोंसि चर मुँबै म्हिमैं प्लेटोयाइ।
च्हौ बिसि येशू चमैंए डुँङ्गार क्रेइ। खी डुँङ्गार क्रेबै तोदोंन् खैं टियाइ। छ तब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाइ,
झाइले येशूजी च म्हिमैंने, “चु ताँ खाब्ने या आबिद्!” बिइ। खीजी खाब्ने या आबिद् बिलेया, चमैं झन् सैं तोंदै ल्हें बिप्रमल।
च त्हे लिउँइँ धबै म्हिए हुल येशू ङाँर खागु तखइ। दिलेया चमैंने चबै सै तोइ आरेमा येशूजी चेलामैं खी ङाँर हुइसि बिइ,
दिलेया ङ्यो ङ्हिंम् आछ्याँबै के लसि योंल् त्हुबै सजैं योंरिइमुँ, दिलेया चु म्हिजीम् आछ्याँबै के तोइ आलइमुँ।”
चर्बै ल्हें म्हिइ पावलइ लबै के म्रोंसि चमैंइ खेंमैंए लुकोनिया क्युइर थेबै कैले बिइ, “देवतामैं म्हिए क्हो किंसि ङ्यो ङाँर तयुना।”