19 तलेबिस्याँ सुँउँइँले चबै सै सैं न्होंउँइँ आह्याल्ले फो न्होंउँइँ ह्याम्, झाइले बैरु त्होंह्याम्। छतसि चबै समैं तो चलेया तम्!” बिसि येशूजी बिइ।
चबै सै सुँउँइँले फोर फेनेसि बैरु त्होंह्याम् बिब क्हेमैंइ आसेइमुँ वा?
येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंज्यै या अझै आक्होइमुँ वा? सुँउँइँले म्हिए फो न्होंर होंबै सैइ पापर च्होल् आखाँ बिसि क्हेमैइ आसेइमुँ वा?
क्हिए थलि प्हेलार मुँबै सैमैं आयोंब्मैं पिंन्। छ लस्याँ न्हों मुँलेया बैरु मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ताँन् चोखो तब्मुँ।
पत्रुसइ छबिमा धबै “परमेश्वरजी चोखो लमिंबै सै क्हिइ ‘चोखो आरे’ बिसि आमैंन्!” बिबै कै चइ थेइ।
“ङ्हिखेबै लारै या, ‘परमेश्वरजी चोखो लमिंबै सैमैं क्हिइ चोखो आरे आबिद्!’ बिसि च कैइ स्वर्गउँइँले ङने बिइ।
छलेन खाबज्यै या “चबै सै फोए ल्हागिर ग, धै फो चबै सैए ल्हागिर ग,” बिलै। दिलेया परमेश्वरजी ङ्हिंना ङ्हिंनलाइ नास लवाब्मुँ। म्हिए ज्यु ब्यभिचार लबै ल्हागिर आङिं, प्रभुए सेवा लबै ल्हागिर ग, झाइले ङ्योए ज्युलाइ चैदिबै सै या प्रभुजीन् पिंम्।
छतसि चब-थुँब, चाड म्हाँदिब, औंसि नेरो प्रिबै त्हिंइ म्हाँदिबै बारेर क्हेमैंलाइ खाबज्यै छ्याब् आल्हैदिरिगे।