14 झाइले येशूजी म्हिए हुल खी ङाँर हुइसि बिइ, “क्हेमैं ताँनइ ङए ताँ थेसि क्होद्।
ओ ङए म्हिमैंए न्होंर्बै च्हैंब् मैंब् लल् आखाँब्मैं, मैंन्दि! ओ मुर्खमैं, क्हेमैं खोंयों च्हैंब् मैंब् लल् खाँब्मैं तमुँ?
ओ बुद्धि आरेब्मैं, बुद्धि म्हैद्; ओ आमादुमैं, च्हैंब्-मैंब् लल् खाँब्मैं तद्।
झाइले येशूजी म्हिमैं खी ङाँर हुइसि “क्हेमैंइ चु ताँ छेनाले थेसि क्होद्,” बिइ।
छले ह्रोंसइ लरिबै छ्याए लिलि प्रसि क्हेमैंइ परमेश्वरए ताँमैं थोवाम्। छलेन क्हेमैंइ अरू ल्हें आतबै केमैं लरिइमुँ।”
चबै सैइ म्हिलाइ पापर च्होवाल् आखाँ, बरु म्हिए सैं न्होंउँइँले त्होंबै ताँमैंइ म्हिलाइ पापर च्होवाम्।
च त्हेर्न हजार हजार म्हिमैं चर खागु तइ। छले ल्हें म्हिमैं तमा म्हिइ म्हिन् प्लेबर होंइ। धै येशूजी ओंसों ह्रोंसए चेलामैंने बिइ, “फरिसीमैंए क्हेंर झोंबै प्लेढाउँइँले जोगेइ टिद्। चमैंल स्योलिबै ताँमैं लोमिंबै बानि मुँ। छतसि छेनाले ताँ क्होसि न्ह क्रों मि क्रोंले टिद्।
फिलिप च रथ ङाँइ न्हेह्यामा चइ यशैया अगमबक्ताइ प्ह्रिबै कितब खेरिब् थेसि चइ “क्हिइ खेरिबै ताँ क्होइमुँ वा?” बिसि चने ङ्योएइ।