7-8 येशूजी चने “ओ मों, चु म्हिउँइँले त्होंइ खो” बिमा च म्हिइ थेबै कैले बिइ, “ओ ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह येशू, क्हिजी ङ तो लल् म्हैल? ङ क्हिने यो छ्युँ लमुँ, ङ दुःख आपिंन्।”
क्हि नेरो च्हमिरिए म्हाँजोरि धै क्हिए सन्तानमैं नेरो च्हमिरिए सन्तानए म्हाँजोरि ङइ प्होंब्-नेब् लमिंम्। च्हमिरिए सन्तानइ क्हिए क्र प्लेब्मुँ धै क्हिइ चए प्हले तिंजुर चोब्मुँ।”
सिमोन पत्रुसइ बिइ, “क्हिम् खोंयोंन् बिलै तरिबै परमेश्वरए च्ह, खीजी कुल्मिंबै जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग।”
दिलेया येशू तोइ आबिल्ले टिरिइ। धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ येशूने बिइ, “सोगों परमेश्वरए मिंर कसम चसि बिद्। क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट, परमेश्वरए च्ह वा?”
छतमा दुष्टइ येशू ङाँर खसि बिइ, “क्हि क्ह्रोंसेंन परमेश्वरए च्ह ग बिस्याँ चु युँमामैं ‘क्हें तयाद्,’ बिद्।”
चमैंइ येशूने त्होबै तोदोंन् “ओ परमेश्वरए च्ह, क्हिला ङिने तो के मुँ? ङिलाइ सजैं पिंबै त्हे आतबर्न सजैं पिंबर क्हि चुर खल् वा?” बिसि चिरइ।
“ओ नासरतर्बै येशू, क्हिजी ङि तो लल् म्हैल? ङि सैबर खल् वा? क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै पबित्र म्हि ग बिसि ङिइ सेइमुँ।”
दिलेया येशू तोइ आबिल्ले टिइ, ज्वाफ घ्रि या आपिं। ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ धबै येशूने “क्हि पबित्र परमेश्वरए च्ह खीजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट वा?” बिसि ङ्योएइ।
मोंइ स्याबै म्हिमैंइ येशूलाइ म्रोंसि पत्खु तसि “क्हि परमेश्वरए च्ह ग बिसि चिरमल।”
छले प्ररिमा चइ ह्रेंगोउँइँले येशू खरिब् म्रोंमा न्हेह्यासि खीलाइ फ्योइ।
खी बेल्ले कालदिब तब्मुँ। धै ताँन् म्हिमैंइ खीलाइ धाँसे थेबै परमेश्वरए च्ह बिब्मुँ। खीए खे दाऊद धोंले परमेश्वरजी खीलाइ म्रुँ लमिंब्मुँ।
“ओ नासरतर्बै येशू, क्हिइ ङिलाइ तो लल् म्हैल? ङि सैबर खल् वा? क्हि परमेश्वरजी कुल्मिंबै पबित्र म्हि ग बिसि ङइ सेइमुँ।” बिइ।
छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्वरङाँइँले क्हेमैंइ थेबै इनाम योंब्मुँ। धै क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्टमैं फिर ल्हयो खम्।
चइ येशू म्रोंबै तोदोंन् चिरदै खीए उँइँर पद्खु तसि थेबै कैले बिइ, “ओ ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह येशू, क्हिल ङने तो के मुँ? यो छ्युँ लमुँ, ङलाइ दुःख आपिंन्।”
दिलेया “येशू परमेश्वरए च्ह नेरो खीजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग,” बिब क्हेमैंइ क्वेंरिगे धै खीए फिर बिश्वास लबइले क्हेमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिसि ङइ चु ताँमैं प्ह्रिइमुँ।
च पावल नेरो ङिए लिलि खसि, “चु म्हिमैं धाँसे थेबै परमेश्वरए सेवा लब्मैं ग। चुमैंइ क्हेमैं मुक्ति योंबै घ्याँ बिमिंरिमुँ,” बिदै ओरइ।
छाब् म्रोंसि को-कोइ स्युरदै प्रबै यहूदी फा फुइ लब्मैंइ मोंइ स्याब्मैंने प्रभु येशूए मिं तेदै बिइ, “पावलइ बिप्रबै येशूए मिंउँइँले त्होंह्याद् बिसि ङ क्हिने बिम्।”
धै चमैं घ्याँर ह्याना-ह्यान् क्यु मुँबै क्ल्ह्यो ङाँर फेनेमा च हिचडइ बिइ, “ङ्ह्योत्ति, चुर क्यु मुँन। ङ बप्तिस्मा किंबउँइँले तो सैइ क्वेल् खाँम्?”
ङ्योलाइ शान्ति पिंबै परमेश्वरजी युनन् दुष्टलाइ क्हेमैंए प्हलेइ प्लेल् पिंब्मुँ। ङ्योए प्रभु येशूए थेबै दयाम्हाँया क्हेमैंने बालु तरिगे।
चु च्ह च्हमिंमैं से को कोंसि तबइले येशू या चमैं धोंलेन् से कोए ज्यु तइ। तलेबिस्याँ खी सिमिंसि कालए शक्ति मुँबै दुष्टलाइ (दियाबलस) नास लवाइ।
चु मल्किसेदेक शालेम बिबै सहरर्बै म्रुँ नेरो ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए मिंर ख्रो पिंबै खेगि मुँल। अब्राहामइ म्रुँमैंलाइ ट्होइ एखमा मेल्किसेदेकइ चने त्होसि आशिक पिंल।
परमेश्वर घ्रि मत्त्रे मुँ बिबै ताँ क्हिइ क्वेंम्, चम् ङिंबन् ग! मोंमैंज्यै या छलेन् क्वेंम्, धै ङ्हिंसि त्हारम्।
आछ्याँबै के लमा स्वर्गदूतलाज्यै या परमेश्वरजी ल्हयो आखल्ले निसाफ लबै त्हिंइ समा फैसि नर्गर्बै मिछु खबै क्ल्ह्योर भ्योंवाइ।
दुष्टइ ओंसों ओनोंन् पाप लइमुँ, छतसि पाप लरिबै म्हि दुष्टए म्हि ग। दुष्टइ लबै पाप केमैं नास लवाबर परमेश्वरए च्ह ह्युलर युब् ग।
धै अर्को ताँ, को-कोइ स्वर्गदूतमैंइ ह्रोंसए पदर टिसि लल् त्हुबै के आलल्ले अर्कोन् के लल् म्हैइ, टिल् त्हुबै क्ल्ह्यो पिवाइ। छतसि चमैंलाइ दण्ड पिंबै त्हिंइ समा खोंयोंइ त्होंल् आखाँल्ले मिछु खैबै क्ल्ह्योर खीजी फैथेंइमुँ।
छतसि स्वर्ग नेरो चर मुँब्मैं सैं तोंन्। दिलेया पृथ्बीर नेरो मा ङ्युँइर मुँब्मैंए फिर बिस्याँ थेबै दुःख तब्मुँ, तलेबिस्याँ च स्युर्गु दुष्ट क्हेमैं ङाँर युइमुँ, झाइले चए त्हे च्युगुदे मत्त्रे चैमुँ बिब् सेसि च बेल्ले ह्रिस खइमुँ।”