41 झाइले कोलोए यो क्हासि खीजी बिइ, “तालिता कूमि!” छ बिब, “ओ नानि, ङइ क्हिने बिमुँ, रेद्!” बिब् ग।
झाइले परमेश्वरजी “मि म्रोंयाँरिगे” बिमा मि म्रोंयाँइ।
तलेबिस्याँ खीजी बचन पोंसि तोन्दोंरि सैमैं लमिंइ; खीजी तयाद् बिमा ताँन् सै तयाइ।
येशू च नबै म्हि मुँबै क्ल्ह्योर ह्यासि चए यो क्हासि रेमिंइ। च तोदोंन् चए जर सयाइ। धै चइ खेंमैंए ल्हागिर चब् लबर होंइ।
चए ताँ थेसि येशूजी ल्हयो खसि खीए योजी च म्हिलाइ छुइसि “ङइ क्हि सयारिगे ङ्हाँइमुँ क्हि सयाद्,” बिइ।
दिलेया खीए ताँ थेसि चमैंइ बिल्लि लसि निस्युइ। छतसि येशूजी चर मुँब्मैं ताँन् बैरु कुलसि च कोलोए आबा-आमा नेरो खीने मुँबै चेलामैं सों बोसि कोलो मुँबै क्ल्ह्योर ह्याइ।
खीजी छ बिबै तोदोंन् च कोलो रेसि प्रबर होंइ। च कोलो च्युसे ङ्हिदिंर्बै मुँल। छ तब् म्रोंसि चर मुँबै म्हिमैं प्लेटोयाइ।
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ, “ङइ क्हिलाइ ह्रें-ह्रेंमैंए खे तल् पिंइमुँ।” अब्राहामइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लबइले परमेश्वरए उँइँर अब्राहाम ङ्यो ताँनए खे ग। परमेश्बरजी सियाबै म्हिलाइ सोगों लमिंम्, धै म्हिमैंइ लल् आखाँबै सै या खीजी पोंसि तल् लमिंम्।
च त्हेर खीजी ङ्योए केर आफेबै ज्युलाइ खील् धों तबै ज्यु लमिंब्मुँ। खीजी खैले ताँन् सैमैं खीए न्होंर थेंल् खाँमुँ, छलेन ङ्योए केर आफेबै ज्यु या फेर्दिवासि खील् धों तबन् लमिंब्मुँ।