39 छ तब् म्रोंसि खीजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं तले क्रोल? तले खैला तोला तरिल? चु कोलो आसिइमुँ, चु न्हरु च्हुरिइब् ग।”
छाब म्रोंसि येशूजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं ताँन् बैरु ह्याद्, चु कोलो आसिइमुँ, न्हरु च्हुइमुँ।” छबिमा चमैंइ आक्वेंसि येशूए बिल्लि लइ।
खेंमैं याइरसए धिंर फेखमा चर म्हिमैं शोकइ खैला तोला तसि क्रोरिब खीजी म्रोंल।
दिलेया खीए ताँ थेसि चमैंइ बिल्लि लसि निस्युइ। छतसि येशूजी चर मुँब्मैं ताँन् बैरु कुलसि च कोलोए आबा-आमा नेरो खीने मुँबै चेलामैं सों बोसि कोलो मुँबै क्ल्ह्योर ह्याइ।
छतमा पावल क्युरु तयुसि चए फिर पत्खु तसि अँगलो झोंसि “क्हेमैं आआतिद्। चु सोगोंन् मुँ!” बिइ।
छेनाले आक्होल्ले चबइले क्हेमैं न्होंरि ल्हें म्हिमैं नब छब तइमुँ, धै को-कोइम् सियाइमुँ।
खी युबै त्हेर ङ्यो सिलेन् सोलेन् तोइ फरक आत, ङ्यो येशूने खोंयोंन् बिलै टिल् योंरिगे बिसि ङ्योए ल्हागिर ख्रीष्ट सिमिंइ।