38 खेंमैं याइरसए धिंर फेखमा चर म्हिमैं शोकइ खैला तोला तसि क्रोरिब खीजी म्रोंल।
‘ङिइ क्हेमैंए ल्हागिर मुरलि ह्रामिंइ, दिलेया क्हेमैं आसे। ङि न्हुँ लसि क्रोमा क्हेमैं खाबै या न्हुँ आल।’
येशूजी चमैंने चु ताँ बिरिमा यहूदीमैंए चिब घ्रि खसि खीलाइ फ्योसि बिइ, “ङए च्हमि भर्खर्न सियाइ, दिलेया क्हि ह्यामिंसि चए फिर क्हिए यो थेंमिंनु। धै च सोब्मुँ।”
चर्बै च्हों धिंर्बै चिब्मैं न्होंर्बै याइरस बिबै म्हि घ्रि चर खइ, धै येशू म्रोंसि खीए प्हलेर फ्योसि
छ तब् म्रोंसि खीजी चमैंने बिइ, “क्हेमैं तले क्रोल? तले खैला तोला तरिल? चु कोलो आसिइमुँ, चु न्हरु च्हुरिइब् ग।”
चु ताँ थेबै लिउँइँ पत्रुस चमैंने बालु ह्याइ। चर फेनेसि चमैंइ चलाइ आटि फिर्बै कोठार बोइ। चर्बै ताँन् म्हरेस्योमैं पत्रुसए ङाँर खइ, धै डोरकास खेंमैंने बालु मुँमा चइ टुइ थेंबै भोटो, चोला नेरो अरू क्वेंमैं पत्रुसने उँइँसि चमैं क्रोबर होंइ।