36 दिलेया चमैंइ लबै ताँमैं थेसेया आथेब् धों लसि येशूजी याइरसने बिइ, “आङ्हिंन्, तोइ आङ्हाँन्ले बिश्वास लद्।”
खीजी चमैंने “क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर छेनाले बिश्वास आलइरि ग। ङ क्ह्रोंसेंन क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंने पासगिए फुँ द प्रि बिश्वास मुँस्याँ चु कों ‘क्याइ स्योह्याद्’ बिलेया च स्योह्याम्। धै क्हेमैंइ लल् आखाँबै सै तोइ तरिब् आरे।”
येशूजी चमैंने चु ताँ बिरिमा यहूदीमैंए चिब घ्रि खसि खीलाइ फ्योसि बिइ, “ङए च्हमि भर्खर्न सियाइ, दिलेया क्हि ह्यामिंसि चए फिर क्हिए यो थेंमिंनु। धै च सोब्मुँ।”
चर्बै च्हों धिंर्बै चिब्मैं न्होंर्बै याइरस बिबै म्हि घ्रि चर खइ, धै येशू म्रोंसि खीए प्हलेर फ्योसि
झाइले येशूजी च च्हमिरिने बिइ, “ओ नानि, क्हिए बिश्वासइ क्हि सयाइमुँ। आङ्हिंनले ह्याद्, तारे क्हिए नब सयाइ।”
येशूजी चने बिइ, “‘क्हिजी लमिंल् खाँस्याँ’ बिसि तले बिल? ङए फिर बिश्वास लब्मैंए ल्हागिर तोन्दोंरि सै तल् खाँम्।”
चु ताँ थेसि येशूजी याइरसने बिइ, “आङ्हिंन्! ङए ताँ क्वेंन्! क्हिए च्हमि सोब्मुँ।”
येशूजी चने बिइ, “क्हिइ बिश्वास लस्याँ परमेश्वरए औदिबै के म्रोंब्मुँ बिसि ङइ क्हिने बिब् आङिं वा?”