31 च्हमा येशूए चेलामैंइ खीने बिइ, “च्हौ ल्हें म्हि ह्रोंसने थुरब सेनासेन्, ‘ङलाइ खाबइ छुइ’ बिसि ङ्योएब् वा?”
छबिमा येशू च म्हिने ह्याइ। म्हिए हुल या येशूए लिलिन् ह्याइ, खीए कारर्ग्यु ल्हें म्हि तबइले म्हिमैं खीने थुरमल।
च तोदोंन् येशूजी ह्रोंसउँइँले शक्ति त्होंह्याब था सेसि म्हिए हुलउँइँ तोसि “ङए क्वें खाबइ छुइ?” बिसि ङ्योएइ।
दिलेया येशूजी खी छुइबै म्हि खाब् मुँगे बिसि छाइ छुइ ङ्ह्योबर होंइ।
च त्हेर्न येशूजी “ङलाइ खाबइ छुइ?” बिमा चर्बै ताँन् म्हिमैंइ “ङिइ आछुइ,” बिइ। दिलेया पत्रुस नेरो चमैंने मुँब्मैंइ बिइ, “ओ गुरु, क्हिए कारर्ग्युले म्हिए हुल घचेट तरिइमुँ!”
झाइले त्हिंयाँ लिबि छेमा च्युसे ङ्हिं चेलामैं येशू ङाँर खसि बिइ, “चुर धिंमैं आरे। छतसि चु हुलमैं चु खागुबै नाँसजरे ह्यासि चबै सै नेरो टिबै क्ल्ह्यो म्हैरिगे बिसि चुमैं कुलद्।”