41 दिलेया चमैं झन् बेल्ले ङ्हिंसि खें-खेंमैंए न्होंर “चु खैबै म्हि जा? नाँ-खैं नेरो तालज्यै या खीजी बिब् ङिंब् मुँन,” बिसि ताँ लबर होंइ।
स्वर्गदूतमैं च्होंबै क्ल्ह्योर परमेश्वरने बेल्ले ङ्हिंल् त्हुम्, धै खीए खागु मुँब्मैंइ खीए मान लल् त्हुम्।
छ बिसि खेंमैं ङ्हिं डुँङ्गार क्रेबै तोदोंन् खैं टियाइ।
छतब् म्रोंसि चर मुँबै म्हिमैंइ, “चुम् खैबै म्हि मुँगे नाँ, खैं नेरो भेल्गाज्यै या खीजी बिबै ताँ ङिंमना बिसि प्लेटोयाइ।”
झाइले येशूजी चेलामैंने बिइ, “क्हेमैं तले छले ङ्हिंल? क्हेमैंने अझै बिश्वास आरे वा?”
झाइले खेंमैं तालए क्योंजा गिरासिनी बिबै क्ल्ह्योर फेनेइ।
च च्हमिरि सब था सेसि ङ्हिंसि त्हारदै येशूए ओंसों च्हि तुँसि ह्रोंसने तबै ताँन् ताँमैं येशूने बिइ।
चु ताँ थेब्मैं ताँन् प्लेटोयासि “येशूजी तो के बिलेया छ्याँब लमना। न्ह आथेबै म्हि थेल् लमना, आपोंबै म्हि पोंल् लमना बिबर होंइ।”
छ तब् म्रोंसि ताँन् म्हिमैं प्लेटोयासि “चु खैतबै ताँ जा? चुइमि हग नेरो शक्ति मुँल्ले मोंमैं हौदिबै तोदोंन् मोंमैं छ्युडिह्यामना बिसि ह्रों-ह्रोंसन् ताँ लबर होंइ।”
झाइले येशूजी खीए चेलामैंने बिइ, “क्हेमैंए बिश्वास खनि ह्याइ?” चमैं ङ्हिंसि प्लेटोयाइ धै खें-खेंमैं न्होंर “चु म्हि खाब् मुँगे? नाँ खैं नेरो क्युए भेल्गालाज्यै या खीजी च्याँ तयाद् बिमा चमैंज्यै या खीजी बिब ङिंब!” बिबर होंइ।
छतसि ङ्योइ लाल् आखाँबै ग्याल्स योंबइले परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंले, धै खीए मान लदै खीने ङ्हिंदै खीजी खोल्ले खीए मिं क्वेले।
ओ प्रभु, क्हि म्रोंसि ताँन् म्हिमैं ङ्हिंल् त्हुम्, धै ताँन् म्हिमैंइ क्हिए मान लल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हि मत्त्रे पबित्र परमेश्वर ग। ताँन् ह्रेंमैं क्हि ङाँर खसि क्हिलाइ फ्योब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ठिक निसाफ लम् बिसि ताँनइ म्रोंल् खाँइमुँ।”