17 दिलेया च ताँ चमैंए सैंर जरा आझों। छतसि दे त्हिंइ समा छ्याँबन् तमुँ, दिलेया परमेश्वरए ताँइ बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तइबिस्याँ, म्हिमैंइ ह्रुगुदिस्याँ, चमैंइ ‘चुम् आत’ बिसि पिवाम्।
चु ताँ या बिद्, ङए ताँ क्वेंसि तोइ संका आलबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ।”
छतसि ङ क्हेमैंने बिमुँ, म्हिमैंइ लबै पाप केमैं नेरो परमेश्वर स्यारबै ताँमैं क्षमा योंल् खाँम्, दिलेया पबित्र प्ल्हए बिरोधर पोंबै ताँमैं नेरो आछ्याँबै केमैंए क्षमा योंरिब् आरे।
चए जरा छेनाले सर च्योंल् आयोंबइले ल्हें त्हे समा सोल् आखाँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तबै तोदोंन् च लिउँइँ स्योह्याम्।
कोइ म्हिमैं गेगरर तेबै प्लु धोंन् तम्। चमैंइ परमेश्वरए ताँ थेसि सैं तोंन्लेन् क्वेंम्,
कोइ म्हिमैं पुजु न्होंर फेबै प्लु धोंन् तम्। चमैंइ परमेश्वरए ताँ थेम्,
“झाइले म्हिए च्हए बिरोधर पोंब्मैंइ क्षमा योंब्मुँ। दिलेया पबित्र प्ल्हए बिरोधर पोब्मैंइ क्षमा योंरिब आरे।
येशूजी खीए फिर बिश्वास लबै यहूदीमैंने बिइ, “क्हेमैंइ ङइ बिबै ताँ ङिंस्याँ क्हेमैं ङए क्ह्रोंसेंन्बै चेलामैं तब्मुँ।
क्हेमैंलाइ ज्युर चिनु लल् त्हुम् बिसि कर ल्हैदिब्मैं बैरुबै सै म्रोंसि प्हैंदा ङ्हाँब्मैं ग। “परमेश्वरउँइँले खटिदिबै ख्रीष्ट म्रुँ क्रूसर च्योसि सिइ,” बिबै ताँ बिप्रमा यहूदीमैंउँइँले खेंमैंलाइ तोइ दुःख आतरिगे बिब् मैंसि चमैंइ “ज्युर चिनु लल् त्हुम्” बिब् ग।
एशिया ह्युलर्बै म्हिमैं ताँन् ङ ङाँइले स्योयाइ बिब क्हिइ सेइमुँ, स्योइ ह्याब्मैं न्होंरि फाइगेलस नेरो हेर्मोगेनेस बिब् ग।
तलेबिस्याँ डेमासइ चु ह्युलर्बै सैमैंए म्हाँया लसि ङलाइ वाथेंसि थेसलोनिका सहरर ह्याइ। क्रेसेन्स बिबै अलि गलातिया ह्युलर ह्याइ, धै तीतस दलमातिया बिबै क्ल्ह्योर ह्याइ।
ङइ ओंसों रोमर्बै अड्डारि राइ पोंमा खाबज्यै या ङए ख आल। बरु ताँन् ङलाइ वाथेंसि छ्युडिह्याइ। दिलेया चु ताँए दोष चमैंलाइ आल्हैदिरिगे।
छतसि क्हेमैं ह्रोंसन् मैंन्दि: को-कोइ परमेश्वरए च्हलाइ प्हलेइ प्लेम्। धै परमेश्वरजी बाछा फैबै कोइ चमैंलाइ पापउँइँले पबित्र लमिंलेया चमैंइ च को तो धोंइ आङ्हाँ। धै ह्रोंसलाइ दयाम्हाँया लबै पबित्र प्ल्हए आब्रु वाम्। छाबै म्हिइ झन् कति थेबै दण्ड योंलै।
च म्हिमैं ङ्योए संगतिउँइँले त्होंइ ह्याइ, तलेबिस्याँ चमैं ङ्योल आङिंल। चमैं ङ्योल ङिंस्याँम् ङ्योनेन् टिमल। दिलेया चमैं ताँन् ङ्योल आङिं बिसि उँइँबर चमैं त्होंसि ह्याब् ग।
क्हेमैंए फिर खबि छेबै दुःखने आङ्हिंन्। थेद्, क्हेमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर दुष्टइ को-कोइलाइ झेलर झोंब्मुँ। क्हेमैंलाइ च्युगैं मत्त्रे दुःख तब्मुँ। दिलेया क्हेमैं आसिन् समा ङए फिर बिश्वास लरिद्, छलस्याँ ङइ क्हेमैंलाइ इनामर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
दुष्टइ ग्याल्स लबै क्ल्ह्योर क्हि टिइमुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया दुष्ट टिबै क्ल्ह्योर ङए बारेर भर लल् खाँबै ग्वाइ पिंबै एण्टिपासलाइ म्हिमैंइ सैवानाबिलेया क्हिइ ङए फिर बिश्वास लब आपिइमुँ।