16 कोइ म्हिमैं गेगरर तेबै प्लु धोंन् तम्। चमैंइ परमेश्वरए ताँ थेसि सैं तोंन्लेन् क्वेंम्,
कोइ प्लुमैं गेगरर तेइ। चर स ल्हें आरेबइले प्लु युनन् म्लोइ।
कोइ म्हिमैं घ्याँर फेबै प्लु धोंबन् मुँ। चमैंइ परमेश्वरए ताँ थेबै तोदोंन् दुष्टइ चमैंइ थेबै ताँ प्हेंबोम्। छतसि क्वेंल् आपिं।
दिलेया च ताँ चमैंए सैंर जरा आझों। छतसि दे त्हिंइ समा छ्याँबन् तमुँ, दिलेया परमेश्वरए ताँइ बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तइबिस्याँ, म्हिमैंइ ह्रुगुदिस्याँ, चमैंइ ‘चुम् आत’ बिसि पिवाम्।
तलेबिस्याँ यूहन्ना ठिक के लबै पबित्र म्हि मुँ बिबै ताँ हेरोदइ सेल। छतसि हेरोद चने ङ्हिंसि सैल् आपिंल। यूहन्नाए ताँ थेमा हेरोद खैताखैता तमल दिलेया सैं तोंदै चए ताँ थेमल।
झाइले गेगरर तेबै प्लु चुन् ग: खाबइ परमेश्वरए ताँ थेसि सैं तों-तोंइ क्वेंम्। दिलेया चमैंए जरा आत। छतसि चमैंइ तिस्याँदे मत्त्रे च ताँ क्वेंम्, तलेबिस्याँ ह्रोंसए फिर दुःखमैं तमा बिब् धों आतमा चमैंइ पिवाम्।
यूहन्ना लुँरिबै चारब बत्ति धोंब मुँल। छतसि क्हेमैं चए चारबै बत्तिर तिस्याँदे सैं तोंसि टिबै सैं लइ।
अग्रिपासइ पावलने बिइ, “तिस्यार्न क्हिइ ङ ख्रीष्टियान लल् म्हैल् वा?”
चु ताँमैं च जादु लबै सिमोनज्यै क्वेंइ, धै चज्यैया बप्तिस्मा किंसि फिलिपने बालु प्रइ। झाइले फिलिपइ लबै थे-थेबै औदिबै चिनुमैं म्रोंसि च प्लेटोयाइ।