5 च म्हिमैंए छाबै सारो सैं म्रोंसि येशूए सैं नसि ह्रिस खइ। धै चर खागु तबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि च नबै म्हिने “क्हिए यो स्योंन्!” बिमा च म्हिइ यो स्योंइ। धै स्योंबै तोदोंन् चए यो सयाइ।
छतमा “ङइ तले म्हिमैं बनेसि पृथ्बीर थेंगे?” बिसि याहवेहजी पछुत लसि बेल्ले सैं नइ।
छतसि च त्हेर्बै म्हिमैंने ङ प्लिच्यु बर्ष समा बेल्ले ह्रिस खसि बिइ, ‘चु म्हिमैंइ ङए घ्याँ आसेइमुँ, चुमैंए सैं ङ ङाँइले ह्रेंगो तयाइमुँ।’
झाइले खीजी यो कारयाबै म्हिने “यो स्योंन् बिइ।” च म्हिइ यो स्योंमा च यो सयासि अर्को यो धोंबन् तयाइ।
च लिउँइँ येशूजी चर मुँब्मैंने बिइ, “प्रिबै त्हिंइर परमेश्वरए छ्वेर बिब् धोंले खैबै के लब छ्याँब मुँ, छ्याँबै के लब् उ, आछ्याँबै के लब? म्हि जोगेदिब् उ, नास लब, तो छ्याँब मुँ?” छबिमा चर्बै म्हिमैं तोइ आबिल्ले टिरिइ।
दिलेया प्रभु येशूजी चने बिइ, “ओ फिब्लो पार्दिब्मैं! क्हेमैंए न्होंरि खाबज्यै या प्रिबै त्हिंइर ह्रोंसए गधामैं नेरो क्ल्यामैं प्ह्रोंउँइँले पिसि क्यु थुँबर आबो वा?
चमैंलाइ म्रोंसि येशूजी बिइ, “ह्याने! ख्रो पिंबै खेगि ङाँर ह्यासि ह्रोंसलाइ उँइँन्।” येशूजी बिब् धोंले चमैं खेगि ङाँर ह्यारिमा घ्याँर्न चमैंए कोर सयाइ।
छ बिसि खीजी ताँन् म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि यो कारयाबै म्हिने “क्हिए यो स्योंन्,” बिइ। च म्हिइ यो स्योंमा चए यो सयाइ।
धै खीजी चने बिइ, “सिलोआम ङ्ह्योखोर ह्यासि क्हिए मि ख्रुद्।” (सिलोआमए अर्थ कुल्मिंब् ग।) छबिमा च ह्यासि ख्रुइ, झाइले मि म्रोंल् खाँब् तसि एखइ।
ओ अरू ह्रेंर्बै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं थेब आप्हैंरिगे बिसि क्हेमैंइ चु खास ताँ घ्रि क्होल् त्हुम्: परमेश्वरजी त्हाँबै अरू ह्रेंर्बै ताँन् म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलन् समा मत्त्रे यहूदीमैंइ सैं सारो लब्मुँ।
मोशाए मोंड क्वेंइ हुब् धोंले इस्राएलथेंमैंए सैं या हुथेंब् धोंन् तइमुँ। छतसि तिंयाँ समै या ठिम खेमा चमैंइ परमेश्वरए ताँ क्होल् आखाँ। ख्रीष्ट येशूजी मत्त्रे च हुथेंबै क्वें स्योवासि परमेश्वरए ताँ क्होमिंल् खाँम्।
चमैं तोइ च्हैंब-मैंब् लल् आखाँब्मैं तयाइमुँ। चमैंए सारो सैंउँइँले त्होंबै केर आफेबै ताँमैंइ लमा परमेश्वरजी पिंबै छ्ह चमैंइ आयों।
ह्रिस खनाबिलेया पाप केमैं आलद्। ह्रिस खलेया त्हिंयाँ लिब् भन्दा ओंसोंन् क्हेमैंए ह्रिस म्हल् त्हुम्।
परमेश्वरए पबित्र प्ल्हलाइ सैं नल् आलद्। परमेश्वरजी आखिरि त्हिंइर स्वर्गर बोबै ल्हागिर खीजी क्हेमैंए फिर ह्रोंसए पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ।
छतब् म्रोंसि ङ बेल्ले ह्रिस खसि बिइ, ‘चमैंए सैं खोंयोंन् बिलै ङ ङाँइले ह्रेंगोन् तरिम्, चमैंइ ङए घ्याँ आसेइमुँ।’
परमेश्वर प्लिच्यु बर्ष समा खाबने ह्रिस खल? च पाप लब्मैंने आङिं वा? चमैं क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर सियाल् खाँल।
खी ताँन् जाँचउँइँले पास तल् खाँसि खीए ताँ म्हाँदिब्मैं ताँनए ल्हागिर खी खोंयोंइ आखाँबै छ्हए मुल तइमुँ।
धै चमैंइ थे-थेबै कोंमैं नेरो पारामैंने “राजगद्दिर क्हुँबै परमेश्वर नेरो क्यु च्हजए ह्रिसउँइँले जोगेमिंबै ल्हागिर ङि हुद्।